با مراجعه به مقالات ارائه شده در این همایش به این نتیجه خواهید رسید که بهداشت محیطی ها در دنیای محیط زیست (زمینه اصلی فعالیتشان) غریب هستند. به نظر بنده همایش ملی بهداشت محیط به اندازه کافی قدرت مند بوده و از اعتبار کافی برخوردار است که محققین سایر رشته ها را به ارسال مقاله ترغیب نماید و شاید این خودخواهی و یا نااگاهی جامعه بهداشت محیط باشد که برای برگزاری این همایش فقط به اطلاع رسانی محدود در جامعه بهداشت محیط و بخش کوچکی از غیر بهداشت محیطی ها اقدام می نمایند. به نقل از دکتر مختاری دبیر اجرایی چهاردهمین همایش ملی بهداشت محیط ایران، فقط 100 دانشگاه که دارای رشته های مرتبط بوده اند برای اطلاع رسانی انتخاب شده اند. لیکن ما در ایران بیش از هزار واحد آموزشی داریم که بخش اعظمی از آنها دارای رشته های شیمی، مهندسی شیمی، عمران با گرایش محیط زیست و یا رشته های مهندسی نفت و کشاورزی می باشند که بسیاری از آنها علاقه مند به تحقیقات مختلف زیست محیطی هستند. در میان آنها 261 موسسه آموزش عالی غیر انتفاعی که بسیاری از انها رشته های ذکر شده را تا مقطع کارشناسی ارشد دارند مشاهده می گردد. همچنین بیش از 441 واحد دانشگاه آزاد اسلامی نیز در کشور وجود دارند که برخی از آنها نیز رشته های مربوطه را تا مقطع دکتری دارا هستند. بیش از هفصد دانشگاه پیام نور و علمی کاربردی نیز در کشور وجود دارد که همگی دارای بخشی از رشته های مذکور هستند. البته به این آمار باید تعداد دانشگاههای دولتی را نیز افزود. حال با جمع نمودن این آمار تقریبی خواهید دید که برای همایش های بهداشت محیط فقط 100 دانشگاه از میان بیش از 1800 دانشگاه مورد اطلاع رسانی قرار گرفته اند. حال قضاوت با خودتان. آیا چنین اطلاع رسانی ضعیفی (کمتر از 6%) می تواند منجر به مطرح شدن رشته بهداشت به عنوان یکی از مدعیان پیشرو در زمینه تحقیقات محیط زیستی گردد و جایگاهی را برای جامعه بهداشت محیط در میان سایر مدعیان باز نماید؟ مطمئناً خیر. لذا با توجه به جایگاه ویژه همایش ملی بهداشت محیط در میان جامعه بهداشت محیط ایران، پیشنهادات زیر برای ارتقاء جایگاه این همایش و به نوبه آن ارتقاء جایگاه رشته مربوطه مطرح می گردد:[/JUSTIFY][JUSTIFY]
- تبدیل همایش ملی بهداشت محیط ایران به همایش بین المللی بهداشت محیط: آشنایی محققین ایرانی و خارجی می تواند زمینه ساز همکاری های موثر تر، انتقال دانش از خارج به داخل و همچنین ایجاد ایده های نوین در انجام تحقیقات محققین ایرانی گردد.
- تبلیغات گسترده تر و اطلاع رسانی کامل تر در زمینه برگزاری همایش: نام بهداشت محیط باید در همه جا شنیده شود و این امر فقط به واسطه تبلیغات وسیع تر و جامع تر امکان پذیر خواهد بود. هر چند که قابل پیش بینی است هزینه اینچنین تبلیغاتی بسیار بالا بوده و شاید جامعه بهداشت محیط ایران توانایی تهیه چنین هزینه را نداشته باشند. لیکن در صورت امکان این عمل می تواند در مطرح سازی بهداشت محیطی ها و ارزشمندتر شدن فعالیت آنها در میان سایر رقبا مفیدترین راه باشد.
- ارسال پوستر همایش به تمامی دانشگاههای ایران: در تمام دانشگاهها و تمامی گروههای مربوطه باید رد پایی از همایش بهداشت محیط وجود داشته باشد. بدین وسیله کم کم محور فعالیت های زیست محیطی در ایران رشته بهداشت محیط شناخته می شود و نه رشته هایی همچون عمران، مهندسی شیمی و یا مهندسی محیط زیست. امروزه دانشگاههای غیر انتفاعی و دانشگاه آزاد اسلامی با تعداد بسیار زیاد دانشجو و هیئت علمی، بخش عظیمی از جامعه علمی کشور را تشکیل می دهد که کنار گذاشتن آنها از دایره اطلاع رسانی با بیش از 100000 عضو هیئت علمی تمام وقت، نیمه وقت و حق التدریس و نزدیک به 2000000 دانشجو در مقاطع مختلف کار عاقلانه ای نیست. این مطلب درباره واحدهای مختلف دانشگاههای جامع علمی کاربردی و پیام نور نیز مصداق دارد.
- ایجاد وب سایت دائمی همایش: دنبال نمودن این همایش برای علاقه مندان غیر بهداشت محیطی بسیار سخت است. ایجاد وب سایت دائمی همایش هر چند که با مشکلات اجرایی خاصی برخوردار است لیکن منجر به متمرکز شدن اطلاعات همایش در یک منبع خواص خواهد شد.
- استفاده از اطلاع رسانی با روشهای متنوع تر: تمام مردم از یک وسیله ارتباط جمعی ثابت استفاده نمی کنند. در برخی قشرهای خاص تلوزیون، در برخی دیگر رادیو و در برخی دیگر اینترنت اصلی ترین منبع اطلاع رسانی است. لذا استفاده از وسایل اطلاع رسانی متنوع می تواند مفید فایده باشد.
- ارائه اصل مقالات قابل دانلود تمام همایش های بهداشت محیط در وب سایت دائمی همایش: این مسئله می تواند منجر به در دست رس بودن همه مقالات ارائه شده در همایش ملی بهداشت محیط گردد. لذا امکان استفاده از نتایج این تحقیقات توسط سایر محققین و همچنین افزایش تعداد ارجاعات به مقالات مذکور گردد که این خود منجر به افزایش اعتبار این همایش خواهد شد. همچنین با متمرکز شدن این مقالات در یک محل و امکان جستجو در بین آنها، تقلب های علمی همچون ارسال دوگانه مقالات، کپی برداری و غیره... نیز تا حدودی قابل پیگیری خواهد شد و جامعه علمی پاکتری ایجاد می گردد. اعطای اجازه انتشار مقالات در وب سایت هایی همچون civilica و یا bahamayesh به منظور انتشار گسترده تر مقالات و درج ارجاعات بیشتر در سایر مقالات به مقالات انتشار داده شده در همایش بهداشت محیط نیز خود از دیگر پیشنهادات می باشد.
- تبادل دانش میان رشته ها: تحقیقات بهداشت محیطی ها علی رقم اخذ واژه مهندسی چندان مهندسی نیست. یکی از جنبه های مهندسی ارائه معادلات جهت طراحی سیستم مورد نظر در مقیاس واقعی است. جستجو در مقالات بهداشت محیطی ها نشان می دهد تعداد مقالاتی که در آنها به مدلینگ و یا بررسی کنتیکی پرداخته شده است نسبت به سایر مطالعات بسیار اندک است. درحالی که تحقیقات سایر رشته ها خصوصاً مهندسی شیمی همیشه حاوی مدلسازی های مختلف است. شرکت محققینی از رشته های دیگر همچون مهندسی شیمی می تواند بهداشت محیطی ها را با ابزار های مهندسی تر تحقیق آشنا سازد. البته امروزه تا حدودی استفاده از شبکه عصبی، الگریتم ژنتیک و یا مدلسازی های ریاضی در میان محققین جامعه بهداشت محیط رونق یافته لیکن هنوز فراگیر و جامع نشده است و هنوز هم برخی اساتید و دانشجویان تحصیلات تکمیلی از واژه مدلسازی ریاضی وحشت داشته و یا کلاً با آن نا آشنا هستند.
- چاپ مقالات برتر در مجلات علمی پژوهشی وابسته به انجمن: در برخی موارد مقالات ارزشمندی نیز به همایش ارسال می گردد. اگر این موضوع نفی گردد پس این همایش که توانایی جذب مقالات مناسب را ندارد به چه درد می خورد. پس اگر فکر می کنید امکان جذب مقالات مناسب را در همایش ملی بهداشت محیط داریم پس برای تشویق شرکت کنندگان به ارسال مقالات با کیفیت بالاتر به همایش تعداد محدودی از مقالات برتر را در مجلات علمی پژوهشی وا بسته به انجمن علمی بهداشت محیط به چاپ برسانیم. این امر در بسیاری از همایش های معتبر و با قدمت زیاد به یک رسم تبدیل شده است.
هر چند که ممکن است برخی از پیشنهادات فوق پرهزینه و یا از نظر اجرایی با مشکلات زیادی همراه باشد لیکن جامعه بهداشت محیط برای به تکاپو افتادن خود نیازمند انجام حداقل برخی از آنها می باشد. یا حق.
