سوال در باره استخدام هیئت علمی در دانشکده های بهداشت

[hassan123]

[JUSTIFY]اگر دانش آموختگان رشته مهندسی بهداشت محیط در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری در رشته های دیگر همچون مهندسی محیط زیست، مهندسی عمران و... ادامه تحصیل دهند آیا پس از اخذ مدرک دکتری خود می توانند در دانشکده بهداشت به عنوان هیئت علمی استخدام شوند؟ یا اینکه استخدام به عنوان عضو هیئت علمی در دانشکده بهداشت فقط محدود به دارندگان مدرک دکتری بهداشت محیط می باشد؟ [/JUSTIFY]

[JUSTIFY]اگر جواب این است که فقط دارندگان مدرک دکتری بهداشت محیط می توانند به عنوان عضو هیئت علمی به دانشکده بهداشت راه یابند، آیا شما با این موضوع موافق هستید؟ آیا این مسئله نیاز به بازبینی دارد یا خیر؟[/JUSTIFY]

[omid_asgharzad]

طبق آخرین دانسته های بنده امکان استخدام سایر رشته ها بجز دارندگان مدرک دکتری بهداشت محیط در دانشکده های بهداشت وجود ندارد. این مسئله از طریق هیئت برد علمی بهداشت محیط محدود شده است. برای اینکه این موضوع را بهتر بررسی کنیم بهتر است از چند زاویه به موضوع بنگریم
الف) فراهم نمودن امکان اشتغال به کار فارغ التحصیلان بهداشت محیط در مقطع دکتری: این حق طبیعی فارغ التحصیلان یک رشته می باشد که برای جذب به عنوان هیئت علمی همان رشته در اولویت قرار گیرند. این تدبیر می تواند منجر به انگیزه بیشتر برای علاقه مندان به ادامه تحصیل در رشته بهداشت محیط گردد. اما باید این نکته را در نظر داشت که تعداد زیادی از فارغ التحصیلان کارشناسی و یا کارشناسی ارشد رشته مهندسی بهداشت محیط، در مقطع دکتری رشته های دیگری همچون مهندسی محیط زیست و مهندسی عمران تحصیل می نمایند. لذا این افراد نیز نیازمند فراهم شدن شرایط اشتغال به کار هستند.
ب) توانایی تدریس: همان طور که می دانید دوره کارشناسی مهمترین بخش از تحصیل بوده و دانشجویان بیش از هشتاد درصد از آموخته های خود را در طی این دوره فرا می گیرند. دوره های کارشناسی ارشد و دکتری بیشتر برای آشنا کردن دانشجویان با اصول تحقیق بوده و سطح علمی آنها را فقط در زمینه ای خاص (موضوع پایان نامه کارشناسی ارشد و کتری) افزایش می دهد. لذا به نظر اینجانب افرادی که دارای لیسانس بهداشت محیط بوده و کارشناسی ارشد و دکتری خود را در دیگر رشته های مرتبط به اتمام رسانده اند قابلیت تدریس دروس بهداشت محیط را به همان خوبی فارغ التحصیلان بهداشت محیط دارند. لذا منعی در این زمینه دیده نمی شود.
ج) توانایی تحقیق: رشته مهندسی بهداشت محیط بسیار گسترده بوده و می تواند شاخه های فراوانی را شامل گردد. متاسفانه امروزه اکثر محققین در این رشته در حال کار بر روی سیستم های بیولوژیکی بوده و به سایر بخش های مهندسی تر اشراف کمتری دارند. این نقطه ضعف به دلیل جذب دانشجویان از رشته تجربی بوده و ضعف آنها در ریاضیات و فیزیک. لذا آنها بیشتر تمایل دارند تحقیقات خود را به سمت فرایند های بیولوژیک و بررسی میکروارگانیسم ها متمایل سازند تا فرایند های طراحی، مدلسازی و... ورود افرادی که با دیدگاههای متفاوت از رشته های عمران و... می تواند منجر به تصحیح این دیدگاه و جهت گیری دیدگاههای مهندسی تر در رشته بهداشت محیط گردد.
د) سطح دانش مورد نیاز: همان طور که گفته شد رشته بهداشت محیط رشته گسترده ای است. که بخش های زیر را پوشش می دهد: تصفیه آب و فاضلاب، آلودگی هوا، مواد زائد جامد و کلیات بهداشت محیط. تقریباً رشته های محیط زیست و عمران در گرایشهای مختلف خود در شاخه های فوق دارای تخصص هستند. حتی به مرتب بیشتر از بهداشت محیطی ها. لذا جذب این گونه افراد نیز نمی تواند بدون فایده باشد.
ه) ظرفیت دانشگاهها در مقطع تحصیلات تکمیلی: این ظرفیت در رشته بهداشت محیط محدود بوده لذا تعداد بسیار زیادی از کارشناسان بهداشت محیط موفق به ادامه تحصیل در این رشته نمی شوند و به ناچار به ادامه تحصیل در رشته های دیگر رو می آورند. بنابراین تغییر رشته در بسیاری از موارد از روی علاقه انجام نمی گیرد و بالاجبار است. لذا صحیح نیست آنها را از دور اشتغال خارج نمود.

متاسفانه دوستانی که در رشته عمران تحصیل می کنند، اگر دارای مدرک کارشناسی عمران نباشند امکان استخدام به عنوان عضو هیئت علمی گروه های عمران را نیز ندارند. البته این یک قانون ابلاغ شده نیست، لیکن بسیاری از گروههای عمران دانشگاههای مختلف این قانون نانوشته را اجرا می نمایند مگر انکه متقاضی هیئت علمی کم باشد (که در اکثر موارد هست). در شبکه بهداشت نیز همین است. یعنی جایگاهی برای رشته های عمران و محیط زیست تعریف نشده است. ظاهراً دانشکده های بهداشت هم از این موضوع جا نمانده اند.
حالا کارشناسان بهداشت محیط که در رشته هایی بجز بهداشت محیط موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد و دکتری شده اند نه در گروههای کاری زیر نظر وزارت علوم جایگاه مناسبی دارند و نه در گروههای زیر نظر وزارت بهداشت. البته این گونه افراد جایگاههای مناسبی در بخش های اجرایی و خصوصی دارند. لیکن تکلیف علاقه مندان به تحقیق و تدریس چه می شود؟ آیا بهتر نیست شرایط اشتغال برای تمام فارغ التحصیلان رشته بهداشت محیط بطور یکسان فراهم شود؟ آیا نمی توان به آنها نیز اجازه رقابت با فارغ التحصیلان رشته بهداشت محیط را داد؟ حداقل می توان گفت در شرایط یکسان بهداشت محیطی ها در اولویت قرار دارند و نه اینکه به کل افرادی که دارای مدرک کارشناسی بهداشت محیط و مدارک کارشناسی ارشد و دکتری غیر بهداشت محیطی می باشند نمی توانند به عنوان هیئت علمی جذب گردند. ظاهراً گروههای مهندسی محیط زیست و عمران در برخی موارد این حداقل ها را رعایت می کنند لیکن اعضاء خانواده بهداشت محیط خیر.