[center]
[/center]برای تهیه ظروف بلور از سیلیس، كربنات سدیم، سولفات سدیم، خرده شیشه، دولومیت و فلدسپات (مواد معدنی) به عنوان مواد اولیه استفاده می‌شود. مخلوط این مواد در دمایی حدود 1500 درجه سانتیگراد ذوب می‌شود و مذاب حاصل در قالب‌هایی به شكل ظروف ریخته می‌شود و به این ترتیب ظروف بلورین تولید می‌شوند.
ظروف بلوری مشكلی برای سلامتی ایجاد نمی‌كنند و به راحتی آلوده نمی‌شوند. از بدنه و خارج از ظروف هم به محتویات داخل ظروف دید كافی وجود دارد كه اینها از محاسن ظروف بلوری است. اما هنگام استفاده از این ظروف به خاطر داشته باشید كه نباید آنها را روی حرارت مستقیم قرار دهید. همچنین این ظروف نباید در معرض شوك حرارتی قرار بگیرند یعنی نباید آنها را بلافاصله سرد یا گرم كرد.
برای شستشوی این ظروف می‌توان از آب ملایم به همراه انواع شویند‌ه‌ها استفاده كرد. اما هنگام خرید به‌خصوص در مورد لیوا‌ن‌های بلوری كه به اشكال فانتزی وجود دارند، توجه به این نكته ضروری است كه شكل لیوان نباید مانع از تمیز و راحت شسته شدن تمام قسمت‌های آن شود.
این ظروف اگر لب پَر شوند موجب تجمع میكروب‌ها شده و دیگر نباید مورد استفاده قرار گیرند.
بعضی از انواع بلور در مقابل ضربه مقاومند و به اصطلاح نشكن هستند. این خاصیت با نوعی عملیات حرارتی تنش‌زدایی ایجاد می‌شود. برای این منظورظرف 620 تا 630 درجه حرارت می‌بیند و به حالت خمیر گونه در می‌آید و تحت فشار خاصی ناگهان سرد می‌شود.
اصول تولید ظروف پیركس (مقاوم در برابر حرارت) تفاوتی با ظروف بلور معمولی ندارد. هنگام تهیه ظروف پیركس، افزودن نوعی ماده با نام تجاری «بوراكس» به مواد اولیه باعث می‌شود ضریب انبساط ظرف كم شود و در برابر حرارت مقاومت زیادی داشته باشد و ترك نخورد. این خاصیت باعث می‌شود كه ظروف پیركس علاوه بر سرو غذا، در پخت و پز نیز مورد استفاده قرار گیرند.
ظروف آرکوپال
[center]
[/center]اوپال؛ همان آركوپال است! احتمالاً شما در منزلتان چند دست دیس و بشقاب اوپال دارید. این نام برایتان آشنا نیست؟ اگر اوپال را نمی‌شناسید، آركوپال را كه حتما شنیده‌اید. بدنیست بدانید كه «آرك» نام یك شركت معروف فرانسوی است كه اولین بار حدود 100 سال پیش ظروف اوپال را تولید كرد و به همین دلیل در ایران ما این ظروف را به نام آركوپال می‌شناسیم. (همان طور كه ظروف بلور ساخت این كارخانه در ایران به آركروك معروفند.) مهندس تحویل دار، مدیر یك كارخانه تولید اوپال كه به تازگی در كشور تاسیس شده، در مورد مشخصات این جنس می‌گوید: "اوپال در واقع ماده‌ای است بین شیشه و چینی. از شیشه زیباتر و نشكن است و از چینی سبك‌تر است، چون به مراتب نازك‌تر از چینی است."
برای تولید اوپال از سیلیس، آهك، شیشه خورده و كربنات سدیم (مواد اولیه تولید شیشه) به همراه فلوراید یا فلدسپات و كریولیت كه نوعی مواد معدنی هستند، به عنوان مواد اولیه استفاده می‌شود. این مواد در دمای 1500 تا 1600 درجه سانتیگراد ذوب می‌شوند و سپس با استفاده از سیستم گریز از مركز، ظرف مورد نظر تولید می‌شود. به دلیل استفاده از همین سیستم گریز از مركز به جای قالب و پرس است كه ظروف اوپال بسیار نازك‌تر و سبك‌تر از چینی‌ها هستند. به این ترتیب ظروفی تولید می‌شود كه در واقع شیشه‌ای هستند، ولی به علت وجود ماده سفیدكننده‌ای مانند فلوراید حالت چینی به خود می‌گیرند.
اكثر اوپال‌ها با انجام یك عملیات حرارتی به اسم "آنیل" در مقابل حرارت مقاوم می‌شوند و می‌توان از آنها در ماكروفر استفاده كرد. نقش گل بر روی ظرف هم طی همین عملیات آنیل پخته می‌شود. برای ایجاد این نقوش از عكس برگردان یا استامپ كه رنگ‌های مقاوم در برابر درجه حرارت هستند، استفاده می‌شود.
ماهانه یك تا یک و نیم میلیارد تومان اوپال از فرانسه و امارات وارد ایران می‌شود. اما در دنیا برخلاف ما ایرانی‌ها اوپال‌ها را خیلی تحویل نمی‌گیرند و از این ظروف در مراسم و میهمانی‌ها استفاده نمی‌شود. در این موارد معمولا این چینی‌ها هستند كه سر میز غذا حاضرند.
منبع: سایت طعام اسرار