رایانه های قدیمی زمین را تهدید می کند
ارسال شده: 27 مارس 2011 14:38
[TABLE][TR][TD]
رایانه‌های کهنه‌ای که در کشورهای در حال توسعه دور انداخته می‌شوند، منبع ورود سموم خطرناک به آب و خاک این مناطق و در خطر قرار گرفتن محیط شده‌اند و تا بیست سال دیگر، به مشکلی جدی تبدیل خواهند شد.
هر روز افراد بیشتری در کشورهای در حال توسعه مانند چین و هندوستان، قطعات بی‌استفاده رایانه‌هایشان را دور می‌اندازند، قطعاتی که به دلیل عدم وجود امکان بازیافت مناسب، طی دو دهه آینده ممکن است مشکلات محیطی و سلامتی جدی به بار بیاورند.
بر اساس گزارش نیچر، طی شش تا هشت سال آینده، ضایعات رایانه‌ای کشورهای در حال توسعه بسیار بیشتر از کشورهای پیشرفته خواهد بود و تا سال 2030/ 1409 در این کشورها دو تا سه برابر کشورهای پیشرفته رایانه وجود خواهد داشت. در نتیجه بیش از یک میلیارد رایانه در سال در سراسر جهان از دور خارج خواهد شد. در حال حاضر، این رقم 180 میلیون واحد در سال است.
مشکل اساسی که در مورد زباله‌های رایانه‌ای در کشورهای در حال توسعه وجود دارد، روش‌های بسیار ابتدایی است که بازیافت‌کنندگان غیر رسمی برای به دست آوردن فلزات به کار می‌برند. آن‌ها روکش سیم‌ها را می سوزانند تا مس به دست بیاورند و پلاستیک سوخته باعث ایجاد مواد سمی می‌شود. به علاوه آن‌ها بردهای مدار را در اسید نیتریک و سیانید می‌اندازند تا طلا و سایر فلزات آن را جدا کنند.
موضوع خطرناک این است که اسیدهای به کار رفته در این فرایند در نهایت وارد آب و خاک می‌شود.
فرایند بازیافت، نه تولید
پژوهشگران برای تخمین میزان زباله‌های رایانه‌ای که کشورهای در حال توسعه به زودی به زباله‌های رایانه‌ای فعلی خواهند افزود، سری به آمار فروش رایانه در این کشورها زدند. سپس میانگین طول عمر رایانه‌ها را محاسبه کردند.
البته تخمین و پیش‌بینی در چنین مواردی کار دشواری است، چون برای مثال یک ابداع یا اختراع جدید ممکن است بازار را کاملا تغییر بدهد.
در نهایت، با در نظر گرفتن همه این موارد، آن چه پژوهشگران با اطمینان از آن صحبت می‌کنند، این است که اگر می‌خواهیم از عهده مشکلات محیطی بربیاییم، قوانین و سیاست‌‌های فعلی جواب نمی‌دهند. حتی عدم استفاده از مواد سمی در رایانه‌ها هم امکان‌پذیر نیست و جوامع در حال توسعه باید برای بازیافت‌کنندگان غیررسمی فکری کنند. در واقع، پژوهشگران می‌گویند مشکل از محصولات و فرایند تولید نیست، بلکه فرایند بازیافت خطرآفرین است.
نکته مهمی که از فلم افتاده
تد اسمیت، مدیر یک سازمان غیردولتی در کالیفرنیاست که در مورد بازیافت در صنعت رایانه کار می‌کند. وی با اشاره به وحشتناک بودن ارقام این مطالعات، یادآوری می‌کند که این آمار و ارقام تنها مربوط به رایانه‌هاست و اگر تلویزیون‌ها، گوشی‌های همراه، دستگاه‌های پخش موسیقی، فکس‌ها، دستگاه‌های کپی و مانند آن‌ها را هم اضافه کنیم، خطری که پیش‌بینی شده چندین برابر خواهد بود.
اما اسمیت معتقد است که در این مطالعات، یک مسئله مهم نادیده گرفته شده است؛ آن‌چه به کار بازیافت‌کنندگان غیررسمی در کشورهای در حال توسعه رونق می‌دهد، ورود رایانه‌ها و ابزار دست چندم و کهنه از کشورهای پیشرفته به این کشورهاست. به باور وی، هدف اصلی در حال حاضر باید توقف این جریان باشد.
با این حال، نمی‌توان اهمیت فرایند بازیافت را ندیده گرفت. یکی از راه‌حل‌هایی که پژوهشگران در حال بررسی آن از جهات مختلف،از جمله اقتصادی هستند، بازخرید رایانه‌ها و برد مدارهای کهنه و انتقال آن‌ها به مناطقی است که امکان بازیافت بهتر دارند. به نظر می‌رسد با شرایط موجود، این راه ارزان‌ترین گزینه باشد.
منبع: شرکت کنترل کیفیت هوا[/TD][/TR][TR][TD][/TD][/TR][/TABLE]
رایانه‌های کهنه‌ای که در کشورهای در حال توسعه دور انداخته می‌شوند، منبع ورود سموم خطرناک به آب و خاک این مناطق و در خطر قرار گرفتن محیط شده‌اند و تا بیست سال دیگر، به مشکلی جدی تبدیل خواهند شد.
هر روز افراد بیشتری در کشورهای در حال توسعه مانند چین و هندوستان، قطعات بی‌استفاده رایانه‌هایشان را دور می‌اندازند، قطعاتی که به دلیل عدم وجود امکان بازیافت مناسب، طی دو دهه آینده ممکن است مشکلات محیطی و سلامتی جدی به بار بیاورند.
بر اساس گزارش نیچر، طی شش تا هشت سال آینده، ضایعات رایانه‌ای کشورهای در حال توسعه بسیار بیشتر از کشورهای پیشرفته خواهد بود و تا سال 2030/ 1409 در این کشورها دو تا سه برابر کشورهای پیشرفته رایانه وجود خواهد داشت. در نتیجه بیش از یک میلیارد رایانه در سال در سراسر جهان از دور خارج خواهد شد. در حال حاضر، این رقم 180 میلیون واحد در سال است.
مشکل اساسی که در مورد زباله‌های رایانه‌ای در کشورهای در حال توسعه وجود دارد، روش‌های بسیار ابتدایی است که بازیافت‌کنندگان غیر رسمی برای به دست آوردن فلزات به کار می‌برند. آن‌ها روکش سیم‌ها را می سوزانند تا مس به دست بیاورند و پلاستیک سوخته باعث ایجاد مواد سمی می‌شود. به علاوه آن‌ها بردهای مدار را در اسید نیتریک و سیانید می‌اندازند تا طلا و سایر فلزات آن را جدا کنند.
موضوع خطرناک این است که اسیدهای به کار رفته در این فرایند در نهایت وارد آب و خاک می‌شود.
فرایند بازیافت، نه تولید
پژوهشگران برای تخمین میزان زباله‌های رایانه‌ای که کشورهای در حال توسعه به زودی به زباله‌های رایانه‌ای فعلی خواهند افزود، سری به آمار فروش رایانه در این کشورها زدند. سپس میانگین طول عمر رایانه‌ها را محاسبه کردند.
البته تخمین و پیش‌بینی در چنین مواردی کار دشواری است، چون برای مثال یک ابداع یا اختراع جدید ممکن است بازار را کاملا تغییر بدهد.
در نهایت، با در نظر گرفتن همه این موارد، آن چه پژوهشگران با اطمینان از آن صحبت می‌کنند، این است که اگر می‌خواهیم از عهده مشکلات محیطی بربیاییم، قوانین و سیاست‌‌های فعلی جواب نمی‌دهند. حتی عدم استفاده از مواد سمی در رایانه‌ها هم امکان‌پذیر نیست و جوامع در حال توسعه باید برای بازیافت‌کنندگان غیررسمی فکری کنند. در واقع، پژوهشگران می‌گویند مشکل از محصولات و فرایند تولید نیست، بلکه فرایند بازیافت خطرآفرین است.
نکته مهمی که از فلم افتاده
تد اسمیت، مدیر یک سازمان غیردولتی در کالیفرنیاست که در مورد بازیافت در صنعت رایانه کار می‌کند. وی با اشاره به وحشتناک بودن ارقام این مطالعات، یادآوری می‌کند که این آمار و ارقام تنها مربوط به رایانه‌هاست و اگر تلویزیون‌ها، گوشی‌های همراه، دستگاه‌های پخش موسیقی، فکس‌ها، دستگاه‌های کپی و مانند آن‌ها را هم اضافه کنیم، خطری که پیش‌بینی شده چندین برابر خواهد بود.
اما اسمیت معتقد است که در این مطالعات، یک مسئله مهم نادیده گرفته شده است؛ آن‌چه به کار بازیافت‌کنندگان غیررسمی در کشورهای در حال توسعه رونق می‌دهد، ورود رایانه‌ها و ابزار دست چندم و کهنه از کشورهای پیشرفته به این کشورهاست. به باور وی، هدف اصلی در حال حاضر باید توقف این جریان باشد.
با این حال، نمی‌توان اهمیت فرایند بازیافت را ندیده گرفت. یکی از راه‌حل‌هایی که پژوهشگران در حال بررسی آن از جهات مختلف،از جمله اقتصادی هستند، بازخرید رایانه‌ها و برد مدارهای کهنه و انتقال آن‌ها به مناطقی است که امکان بازیافت بهتر دارند. به نظر می‌رسد با شرایط موجود، این راه ارزان‌ترین گزینه باشد.
منبع: شرکت کنترل کیفیت هوا[/TD][/TR][TR][TD][/TD][/TR][/TABLE]