فاضلاب کارخانجات الکل سازی

[naderloo]

پساب کارخانجات الکل سازی (تولید اتانول) در واقع bottom product ستون های تقطیر الکل می باشد که حدوداً 12 تا 15 برابر حجم الکل تولیدی است. این پساب با بار آلی بالایی که دارد قبل از اینکه در رودخانه یا چاه یا ... دفع شود، باید تصفیه شده و بار آلی آن کاهش یابد. حدود 70% از کل این پساب از ستون استریپر (stripper) با بار آلی بسیار زیاد و مابقی آن از ستون های رکتی فایر (rectifier) و فیوزل اویل (fusel oil) با بار آلی بسیار جزئی خارج می شود.

روش های تصفیه که تاکنون برای این پساب بکار گرفته شده است عبارتند از:

سیستم های بی هوازی (Anaerobic Systems)
راکتورهای بی هوازی با شدت جریان زیاد (High Rate Anaerobic Reactors)
سیستم های هوازی (Aerobic Systems)
روش های ترکیبی فیزیکی و شیمیایی (PhysicoChemical Methods)

درخواست مقالات مروری در خصوص تصفیه فاضلاب صنایع الکل

درخواست مقاله تصفیه فاضلاب صنعتی کارخانه ی تولید الکل

مشخصات پساب کارخانجات الکل سازی به صورت تیپیکال به شرح زیر می باشد:

[CENTER] [/CENTER][CENTER]

394651_CTuWB8og.png

[/CENTER]

[naderloo]

در فرآیند تولید شکر از نیشکر و از چغندر قند، پس از خرد کردن و فرآوردن ماده اولیه، عصاره (آب) آن که حاوی مواد قندی است، حرارت داده شده و با اضافه نمودن آهک و صاف کردن محلول حتی الامکان ناخالصی های آن جدا می شود. سپس محلول صاف شده تبخیر و تغلیظ می گردد تا شکر موجود در آن کریستالیزه گردد. کریستال های شکر موجود در محلول با کمک دستگاه های سانتریفیوژ جدا شده و شربت باقیمانده که هنوز حاوی مقدار قابل توجهی مواد قندی است ملاس A نامیده می شود.

کارخانه های مختلف، بسته به شرایط فعالیت کارخانه، وضعیت بازار و قیمت شکر می تواند تا دو بار دیگر نیز به همین روش از ملاس A قند بگیرند (کریستال های شکر را جداسازی کنند) که حاصل ملاس B، ملاس C با درصد قند پائین تر خواهد بود. با اضافه کردن یک واحد تولیدی دیگر (مشهور به استفن) به کارخانه قند می توان باقیمانده قند موجود در ملاس را نیز جداسازی نمود که ملاس D با درصد قند ناچیز خواهد بود.

از میان ویژگی های متعدد ملاس، در هنگام خرید و استفاده از این ماده اولیه در کارخانجات الکل سازی می بایست به 3 ویژگی مهم آن توجه خاص نمود:

1-درصد مجموع قندها بر حسب اینورت (TSAI)

2-درصد خاکستر

3-درجه بریکس

TSAI ملاس نشان دهنده آن است که پس از هیدرولیز ساکاروز (ترکیب ساکاروز موجود در ملاس با آب و تشکیل قندهای قابل تخمیر گلوکز و فروکتوز) مجموع قندهای قابل تخمیر چند درصد از وزن کل ملاس را تشکیل خواهد داد. مجموع این قندها هستند که در فرآیند تخمیر به الکل تبدیل می شوند.

خاکستر اصطلاحی است که در بخش عمده مواد و ناخالصی های غیر قندی (غیر قابل تخمیر) و در نهایت رسوب کننده موچود در ملاس اطلاق می شود. درصد خاکستر عبارتست از درصد وزنی این مواد در ملاس.

درجه بریکس معرف غلظت کل مواد جامد موجود در ملاس می باشد. هنگامی که اندازه گیری TSAI و درصد خاکستر ملاس امکان پذیر نباشد، با اندازه گیری درجه بریکس ملاس که بسیار ساده تر است، و با توجه به تجارب قبلی می توان با تقریب قابل قبول درصد قند (TSAI) و درصد خاکستر ملاس را تخمین زد.

در بازار جهانی، ملاس استاندارد به ملاسی اطلاق می شود که درصد قند (TSAI) آن 46%، خاکستر آن حداکثر 10% و بریکس آن 79.5 درجه باشد (البته این استاندارد بیشتر در مورد ملاس نیشکر به کار می رود).

[naderloo]

درجه بریکس (Brix) نشان دهنده درصد وزن مواد جامد موجود در یک محلول به وزن کل محلول می باشد، یا به عبارت دیگر، درصد وزنی مواد جامد موجود در محلول.

پس هرچه درجه بریکس محلولی بیشتر باشد، غلظت مواد جامد در آن محلول، برای مثال ملاس، بیشتر و مقدار آب محلول کمتر است.

با توجه به اینکه وزن مخصوص (وزن حجمی-وزن واحد حجم) مواد در دماهای مختلف متفاوت است، می بایست برای مقایسه صحیح و استفاده درست از جداول موجود برای مواد مختلف (از جمله ملاس)، اندازه گیری ها همیشه در دمای ثابت و معینی انجام شود. این دمای ثابت و معین که به اصطلاح دمای آزمایشگاه نامیده می شود، 20 درجه سانتیگراد است. معمولاً برای کاربردهای عملی، اندازه گیری در دمای 18 تا 22 درجه سانتیگراد نیز قابل قبول است.

با توجه به تعریف فوق، دقیق ترین روش در تعیین درجه بریکس یک محلول عبارتست از وزن کردن حجم معینی از محلول (ماده) بخصوص. در این روش می بایست دقت کرد که اندازه گیری که اندازه گیری حجم و وزن درست و دقیق و در دمای آزمایشگاه صورت گیرد.

دو روش دیگر اندازه گیری درجه بریکس، روش های هیدرومتری و رفرکتومتری است.

با توجه به ترکیب بسیار متغیر ملاس های مختلف، بویژه از نظر مواد غیرقندی موجود در ملاس و همچنین به علت دقت های متفاوت روش های اندازه گیری، معمولاً روش های مختلف اندازه گیری درجه بریکس به نتایج تا حدی متفاوت می رسند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که اندازه گیری درجه بریکس ملاس و محلول های ملاس تا جدودی تقریبی است.

روش محاسبه مقدار آب مورد نیاز برای رقیق کردن محلولی با بریکس B1 و رساندن درجه بریکس محلول به B2 به شرح زیر است:

(B1/B2-1) لیتر آب به 1 کیلو محلول با ملاس بریکس B1 اضافه می کنیم تا B1/B2 کیلو محلول رقیق شده با بریکس B2 بدست آید.

برای مثال برای رساندن درجه بریکس ملاس از 75 درجه به 25 درجه طبق روش فوق، به ازای هر کیلو ملاس با بریکس 75 درجه که وزن مخصوصی حدود 1.383 دارد و در نتیجه حجم یک کیلوی آن معادل 1/1.383 یعنی 0.723 لیتر یا 723 سی سی است، می بایست (1-75/25) یعنی 2 لیتر آب به آن اضافه نمود که محلول حاصل 3 کیلو ملاس با بریکس 25 درجه خواهد بود.