موژ مهندسی بهداشت محیط زیست ایمنی

[JUSTIFY]

مجمع جهانی اقتصاد، سازمانی غیردولتی است که در سال ۱۹۷۱ میلادی به ابتکار یک اقتصاددان آلمانی تبار در ژنو پایه‌گذاری شده است….
از آن زمان تا امروز گردهمایی‌های سالانه این مجمع در دهکده زیبای داووس واقع در منطقه کوهستانی شرق سوییس برگزار می‌شود.
در نشست‌های سالانه این مجمع طیف گوناگونی از مهمانان شرکت دارند؛ از صاحبان صنایع بزرگ جهانی گرفته تا سیاستمداران و نخبگان دانشگاهی. همین تنوع قابل توجه شرکت‌کنندگان موجب شده تا گفتگوهای سالانه آن فارغ از فضای مرسوم دیپلماتیک و محدودیت‌های موجود شکل بگیرد. به هر حال همان‌طور که از نام مجمع برمی‌آید، اغلب بحث‌های آن حول موضوع اقتصاد می‌گردد. با وجود این در نشست منطقه‌ای مجمع در سال ۲۰۰۷ میلادی این اصل زیرپا گذاشته شد. در این سال مجمع جهانی اقتصاد با موضوعی کم و بیش غیراقتصادی آغاز به کار کرد. این نشست با همکاری گسترده سازمان جهانی بهداشت برگزار شد و همان‌طور که از ظواهر امر برمی‌آید دغدغه‌های بهداشتی از موضوعات اصلی آن بود. در نگاه اول شاید نتوان به سادگی وجه اشتراکی میان سازمان جهانی بهداشت و سازمان جهانی اقتصاد یافت اما وقتی پای نیروی انسانی توانمند به عنوان «بزرگ‌ترین سرمایه صنایع بزرگ» به میان می‌آید، کم و بیش می‌توان حدس زد که این وجه اشتراک از کجا پیدا می‌شود. همان‌‌طور که شما نیز حدس زده‌اید «سلامت کارکنان در محیط کار» همان وجه اشتراک مهم بود. جایی که کار و تجارت و صنعت با موضوعی مهم و حیاتی به نام «سلامت» گره می‌خورد. اما برگردیم به نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۰۷ میلادی. در این نشست موضوع «پیشگیری از بیماری‌های غیرواگیر در محیط کار» آن هم از راه اصلاح تغذیه و افزایش فعالیت فیزیکی به بحث داغ جلسات تبدیل شد. در سه سال گذشته بسیاری از صنایع بزرگ بین‌المللی راهکارهای گوناگونی را برای تحقق بخشیدن این هدف به کار بسته‌اند. در برخی کشورها نیز مجالس قانون‌گذاری دست به‌کار شده‌اند و قوانینی را برای افزایش فعالیت‌های فیزیکی در میان شهروندان خود به تصویب رسانده‌اند. آنچه در ادامه می‌آید، گزیده‌ای از گزارش نهایی اجلاس سال ۲۰۰۷ میلادی است. گزارشی که سازمان جهانی بهداشت منتشر کرده است.
چـرا غیـرواگـیـر؟
سالیان دراز بیماری‌هایی همچون طاعون، وبا و آبله از دغدغه‌های اصلی تمامی دست‌اندرکاران بهداشتی جهان به شمار می‌آمدند. همه‌گیری هر کدام از این بیماری‌ها می‌توانست یک تنه یک قاره را فلج کند.
خوشبختانه در روزگار ما دیگر بیماری‌های واگیردار آنچنان هراسی را در دل‌ها ایجاد نمی‌کند. اما جهان با تصویر تازه‌ای از بیماری‌ها روبه‌رو شده است. بیماری‌هایی که یک پای ابتلا به آنها خود آدم‌ها هستند. سال‌هاست که کارشناسان بهداشتی از خطر همه‌گیری بیماری‌هایی خبر می‌دهند که زندگی صنعتی در ایجاد و افزایش شیوع آنها نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. در حقیقت قرنی که پیش روی ماست صحنه جنگ نفس‌گیر آدم‌ها با ۵ بیماری غیرواگیر خواهد بود. بیماری‌های قلبی، سکته، سرطان، دیابت و بیماری‌های مزمن تنفسی مهم‌ترین بیماری‌های غیرواگیرداری هستند که آرام‌آرام دامنه خسارت‌های آنها‌ آشکار می‌شود:
طبق آمارها در سال ۲۰۰۵ میلادی بیماری‌های غیرواگیر ۶۰ درصد از آمار مرگ و میر جهانی را به خود اختصاص دادند. به عبارت دیگر ۳۵ میلیون نفر در یک سال بر اثر این بیماری‌ها جان باخته‌اند. در مقابل نتایج پژوهش‌های معتبر از تاثیر معجزه‌آسای اصلاح الگوی زندگی در کاهش این بیماری‌ها حکایت می‌کند. مثلا داشتن تنها ۳۰ دقیقه فعالیت فیزیکی در ۵ روز هفته شما را تا ۸۰ درصد در مقابل بیماری‌هایی همچون سکته، ناراحتی‌های قلبی و دیابت نوع ۲ محافظت می‌کند. افزایش شیوع بیماری‌های غیرواگیر، سازمان جهانی بهداشت را بر آن داشت تا پنجاه و هفتمین نشست رسمی خود در سال ۲۰۰۴ میلادی را به موضوع «رژیم‌غذایی، فعالیت فیزیکی و سلامتی» اختصاص دهد.
بار سنگین بیماری‌های غیرواگیر نه تنها افراد و خانواده‌های آنها را زمین‌گیر می‌کند، بلکه می‌تواند ساختارهای اقتصادی یک کشور را نیز با مشکلات جدی مواجه سازد. مثلا طبق تخمین‌های سازمان جهانی بهداشت بی‌توجهی چینی‌ها به توصیه‌های آن سازمان موجب خواهد شد که در خلال سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ میلادی رشد اقتصادی این کشور نزدیک به ۵۵۸ میلیارد دلار برای‌شان آب بخورد.
این همان هزینه‌ای است که چینی‌ها برای دست‌کم گرفتن اقدامات پیشگیرانه در مقابل بیماری‌های غیرواگیر باید بپردازند. این رقم برای انگلیسی‌ها ۳۳ میلیارد و برای روس‌ها ۳۰۳ میلیارد دلار خواهد بود. چنین هزینه‌های کمرشکنی هر کارفرمایی را لحظاتی به فکر فرو می‌برد، به ویژه آنکه تقبل هزینه‌های درمانی کارکنان آرام‌آرام به یکی از وظایف پذیرفته شده صنایع و شرکت‌های معتبر تبدیل شده است. علاوه بر این مبتلا شدن کارکنان صنایع به بیماری‌های غیرواگیر همچون دیابت و بیماری‌های ریوی معنایی به غیر از کاهش بهره‌وری و افزایش مرخصی‌های ناگزیر استعلاجی نخواهد داشت.چـرا محیـط کـار؟
همه ما مجبور به کار کردن هستیم. همه ما مجبوریم برای ادامه حرفه خود شرایط و ضوابط محیط کار خود را بپذیریم، بنابراین همه ما مجبوریم بخشی از اوقات خود را طبق ضوابط خاصی بگذرانیم. چنین اجباری در هیچ کجای دیگر از زندگی‌مان وجود ندارد. به این ترتیب محیط کار می‌تواند مثل یک شمشیر دو لبه عمل کند. از یک سو بسیاری از محیط‌های کاری در بطن خود با خطراتی برای سلامتی افراد همراه‌اند و از سوی دیگر می‌توانند به صورت بالقوه مکانی برای بهبود «اجباری» سبک زندگی در نظر گرفته شوند. بهبود اوضاع تغذیه و افزایش فعالیت‌های فیزیکی در خلال ساعت‌های کاری یکی از موثرترین و در عین حال کم‌‌حاشیه‌ترین اقداماتی هستند که در سطح جامعه می‌توان برای بهبود وضعیت سلامتی شهروندان به کار گرفت. و اما آیا می‌توان روی برگشت اقتصادی ایجاد چنین تغییراتی هم حساب کرد؟ تا امروز باور عمومی بر این بوده است که صرف هزینه‌های اضافی برای اصلاح سبک زندگی و تغذیه در محیط کار تنها موجب ارتقاء کلاس اجتماعی و پرستیژ یک شرکت می‌شود. به عبارت دیگر باید سرمایه‌های هزینه شده را از دست رفته فرض کرد اما نتایج یک پژوهش معتبر در سال ۲۰۰۳ میلادی خط بطلانی بر این باور متداول کشیده است. این مطالعه به روشنی نشان داده که اجرای یک برنامه سلامت‌محور در محیط کار می‌تواند در طول ۵/۳ سال با کاهش ۲۵ تا ۳۵ درصد ناتوانی‌ها و غیبت‌های استعلاجی همراه باشد. مطالعه دیگری سرمایه‌گذاری برای سلامت کارکنان را یکی از پرسودترین تجارت‌ها برشمرده است. در این مطالعه تصادفی نشان داده شده که صرف ۴۳۰ دلار در سال برای اصلاح وضعیت تغذیه و افزایش فعالیت فیزیکی در محیط کار موجب صرفه‌جویی ۱۲۵ دلاری در مرخصی‌های استعلاجی هر فرد و مجموعا ۳۰۵ دلاری کلیه شرکت‌کنندگان در پروژه شده است. نکته جالب‌توجه این مطالعه آن بوده است که با ادامه پروژه در بازه زمانی طولانی‌تر سرانه هزینه‌های درمانی و غیبت‌های استعلاجی کارکنان تا ۶۳۵ دلار کاهش یافته است.سلامـت حرفـه‌ای می‌شـود
اولین بار در سال ۱۹۵۰ میلادی اتحادیه جهانی کارگران دست به دامان سازمان جهانی بهداشت شد تا به وضعیت کم و بیش فاجعه‌بار کارگران در کارخانه‌ها و معادن آن روزها رسیدگی کند. نتیجه آن پیگیری‌ها به تصویب ضوابطی انجامید که تا همین اواخر، یعنی سال ۱۹۹۵ میلادی مورد استناد قرار می‌گرفت. از سال‌های اخیر «ارتقای سلامت در محیط کار» به یکی از دغدغه‌های اصلی سازمان جهانی بهداشت و سایر سازمان‌های جهانی و منطقه‌ای تبدیل شده است. در سال ۲۰۰۴ میلادی وقتی اصلاح رژیم غذایی و افزایش فعالیت فیزیکی به اولویت‌های سازمان جهانی بهداشت تبدیل شدند، این سازمان حساب ویژه‌ای را هم برای محیط‌های کار باز کرد. مثلا در بیانیه سال ۲۰۰۴ میلادی آمده است: «کارفرمایان باید امکان انتخاب و تهیه غذای سالم را در محیط کار فراهم آورند و باید حامی و مشوق انجام فعالیت‌های بدنی در محیط کار باشند.» سرانجام اجلاس مشترک سازمان جهانی بهداشت و مجمع جهانی اقتصاد در دالیان چین مهم‌ترین اقدام جهانی را برای سر و سامان دادن به وضعیت بهداشتی محیط‌های کاری رقم زد. در این اجلاس محیط کار به عنوان یکی از مناسب‌ترین مکان‌ها برای تغییر سبک زندگی معرفی شد.چگـونـه ادامـه دهـیـم؟

خیلی وقت‌ها یک شروع خوب و توفانی الزاما تضمینی برای رسیدن به نتیجه دلخواه نخواهد بود. بسیاری از ما بعد از مدتی هیجان اولیه خود را برای ادامه یک برنامه از دست می‌دهیم. خیلی‌ها هم با کوچک‌ترین بحران اقتصادی در زندگی خود قید هر فعالیت به ظاهر غیراقتصادی را می‌زنند.
جالب اینجاست که در اغلب این موارد همچنان اعتقاد ما به مفید بودن آن برنامه یا فعالیت به قوت خود باقی است و با حسرت از قطع برنامه مورد علاقه خود صحبت می‌کنیم.
کارشناسان برنامه «افزایش تحرک بدنی» سازمان جهانی بهداشت برای این مشکل همیشگی هم راه‌حل‌هایی را در نظر گرفته‌اند. به اعتقاد آنها یک «بهانه ساده» یا «مشوقی کوچک» می‌تواند تردیدها را برطرف کند و ما را دوباره به سوی برنامه‌های نشاط‌آور ورزشی هُل دهد.
کارشناسان سازمان جهانی بهداشت سه هدف اصلی را برای گنجاندن مشوق‌های اقتصادی برنامه‌های افزایش تحرک بدنی در نظر گرفته‌اند:
۱) ایجاد و تقویت انگیزه کارکنان برای ادامه برنامه‌های ورزشی
۲) افزایش شرکت‌کنندگان در برنامه‌ها
۳) پیشگیری از ریزش کارکنانی که در برنامه‌ها شرکت می‌کنند
و اما مشوق‌های اقتصادی چه چیزهایی می‌توانند باشند؟ شکی وجود ندارد که هر چه‌قدر مشوق‌های جانبی پرارزش‌تر باشند، افراد بیشتری در برنامه‌های ورزشی شرکت می‌کنند. اما باید واقعیت‌های موجود را هم در نظر داشت.
خیلی ‌از شرکت‌ها با اکراه بخشی از بودجه خود را صرف فراهم ساختن زیرساخت‌های ورزشی در محیط‌ کاری خود می‌کنند، بنابراین نمی‌توان انتظار داشت زیر بار جایزه دادن به کارمندان ورزشکار خود هم بروند.
به همین دلیل نحوه انتخاب مشوق‌های جانبی باید با ظرافت و دقت بالایی انجام پذیرد. تجربه نشان داده است که اگر برنامه‌ای در بلندمدت برای صنایع و شرکت‌ها صرفه اقتصادی نداشته باشد، نهایتا با هزار و یک راه قانونی و فراقانونی از زیر آن شانه خالی می‌کنند.
سازمان جهانی بهداشت در یک مقایسه آماری میزان ابتلا به بیماری‌های مزمن و از کار افتادگی را در میان کارکنان ورزشکار و افرادی که تحرک بدنی بیشتری دارند، کمتر نشان داده است. سپس نتیجه گرفته است که شرکت‌ها می‌توانند بخشی از این کاهش هزینه درمانی را به خود فرد برگردانند. به عبارت دیگر سازمان جهانی بهداشت پیشنهاد می‌کند هر شرکت بخشی را برای سنجش رفتار کارکنان خود تشکیل دهد و برای آنهایی که رفتارهای سالم‌تری دارند، حق بیمه درمانی کمتری را در نظر بگیرد.
برای مثال، می‌توان با تهیه دستگاه‌های قدم‌سنج برای همه کارکنان بین آنها یک مسابقه ترتیب داد و برای کسی که روزانه بیشتر از ۱۰ هزار قدم بردارد، تسهیلاتی را در نظر گرفت.
البته غیر از این موارد صرفا اقتصادی، شواهد نشان می‌دهد که انگیزه‌ها و بهانه‌های کوچک اما هوشمندانه هم می‌توانند مشوق کارکنان باشند.
برای مثال، صنایع می‌توانند برای کارمندان فعال خود اردوهای تفریحی ترتیب دهند یا برای خانواده‌های آنها در استفاده از امکانات شرکت همچون استخر و زمین‌های ورزشی تخفیف و اولویت ویژه‌ای را در نظر بگیرند. حتی می‌توان برای فرزندان کارکنان فعال کارت هدیه تهیه کرد. شاید این مشوق‌ها پیش‌پا افتاده و حتی ساده‌لوحانه به نظر بیایند اما یک پژوهش آماری در میان ۳۶۵ شرکت آمریکایی در سال ۲۰۰۵ میلادی نشان داده است که این اقدامات به شکل معناداری موجب استمرار برنامه‌های سلامت محور شده است.شاهـدان زنـدهبا وجود آنکه پروژه‌های تحقیقاتی توانسته‌اند سرمایه‌گذاری برای سلامت کارکنان را سودآور معرفی کنند اما بسیاری از کارشناسان بهداشتی معتقدند چنین نتایجی چندان برای صاحبان صنایع ملموس و واقعی به نظر نمی‌رسد.
در اینجاست که گزارش‌های موردی شرکت و صنایعی که به صورت داوطلبانه برنامه‌های بهداشتی را به اجرا درآورده‌اند بسیار اثرگذارتر از یافته‌های پروژه‌های تحقیقاتی عمل می‌کند.شرکت محصولات شیمیایی داو
این شرکت برنامه‌های افزایش فعالیت فیزیکی کارکنان خود را با یک شعار جذاب شروع کرد. این شعار چنین مضمونی داشت: «سلامت بخشی از رقابت‌های تجاری داو است!» این شعار به خوبی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان سلامت را هم به یکی از متغیرهای سودآوری هر شرکتی تبدیل کرد. با این رویکرد کارمندان مسوولانه‌تر در طرح‌های سلامت‌محور شرکت می‌کنند و از سوی دیگر ارایه تسهیلات بهداشتی از سوی کارفرمایان خود را نوعی سرویس‌دهی یک‌طرفه تلقی نخواهند کرد.
برنامه افزایش تحرک بدنی شرکت داو تمامی کارمندان، بازنشستگان و حتی اعضای خانواده کارکنان را دربرمی‌گرفت.
کمپانی داو برنامه ارتقای سلامت خود را با سه چشم‌انداز آغاز کرد:
بهبود اوضاع سلامت کارکنان
رساندن شرکت به یک تراز مثبت از هزینه- فایده
دستیاری به ارزش‌‌های کاری متعالی (همچون خلاقیت، صلابت و روحیه بالای همکاری)
همان‌طور که مشاهده می‌شود اهداف افزایش تحرک بدنی در شرکت داو بسیار فراتر از منافع صرفا جهانی تعریف شده‌اند. همین رویکرد، موفقیت شرکت داو را در اجرای برنامه‌اش تضمین کرد.سازمان فضانوردی ایالات‌متحده (ناسا)
کمتر کسی را می‌توان یافت که با نام «ناسا» آشنا نباشد. نوآوری‌های تکنولوژیکی این سازمان معمولا بعد از یک دهه به بازارهای تجاری راه پیدا می‌کنند اما جالب است بدانید که پیشرو بودن این سازمان در ارتقای سلامت کارکنان خود نیز نمود یافته است. سازمان فضانوردی آمریکا از طریق یک کمیته مرکزی و زیرشاخه‌های آن شبکه منسجمی را برای تهیه و انتشار راهبردهای توسعه سلامت در فضای کاری خود به راه انداخته است. این سازمان برای درگیر کردن محققان، تکنیسین‌ها و کارگردان خود به طور متناوب کمپین‌های گوناگونی را ترتیب می‌دهد و اجرای آن را به کار گروه‌های مختلف واگذار می‌کند. برخی از اقدامات ناسا برای ساختن محیط کاری سالم‌تر به قرار زیر است:
«اضافه کردن انتخاب‌های غذایی سالم‌تر به منوی کافه تریاهای سازمان، طراحی ساختمان‌های جدید با در نظر گرفتن امکان تحرک بدنی بیشتر، اصلاح ساختمان‌های اداری قدیمی با گنجاندن اتاق نرمش در هر طبقه، نصب دستگاه‌های ورزشی و فراهم آوردن امکان استحمام در محیط کار ، تشکیل کار گروهی متشکل از تمامی رده‌های کاری برای طراحی پیام‌های هوشمند بهداشتی. » مثلا در پاگرد هر طبقه پوسترهایی نصب شده است که ارایه چند آمار جذاب و یک فلش راهنمای بزرگ همه افراد را به استفاده از راه‌پله به جای آسانسور دعوت می‌کند .بانک CGD
سایکسوجرالدو دپوزیتو یا همان (CGD) نام یک بانک معروف پرتغالی است. مقر اصلی این بانک در لیسبون است و با شعبات بین‌المللی خود در مجموع ۲۰۰ هزار کارمند دارد. تیم سلامت حرفه‌ای این بانک از سال ۲۰۰۵ میلادی برنامه همه‌‌جانبه‌ای را برای ایجاد یک شبکه اجتماعی میان کارکنان خود تدارک دیده است. این برنامه که برنامه اصلاح تغذیه (نفر به نفر) نام گرفته است با شیوه‌های گوناگونی به اصلاح الگوی تغذیه‌ای کارمندان خود می‌پردازد. مثلا همه کارکنان در برنامه ماهانه خود یک وقت ملاقات مصوب با کارشناسان تغذیه اداره دارند. از سوی دیگر در وب‌سایت این بانک یک شبکه اجتماعی اینترنتی طراحی شده است که کارمندان CGD از سراسر دنیا تجربیات خود را در مورد نحوه اصلاح رژیم‌غذایی با بقیه در میان می‌گذارند. علاوه بر این آخرین خبرها و برنامه‌های تغذیه‌ای به همراه جدول کاملی از میزان کالری منوی غذایی رستوران‌های اداره در آن گنجانده شده است. سلف‌سرویس‌های مجموعه بانک‌های زنجیره‌ای CGD هم در این چند سال تغییرات زیادی کرده‌اند. مثلا دکوراسیون داخلی سلف‌سرویس‌ها از یک فضای خشک و اداری با میزهای طویل غذاخوری به محیطی آرامش‌بخش با گلدان فراوان، درختچه‌های طبیعی و آب‌نماهای زیبا تبدیل شده است. محیطی که در ساعت‌های ارایه غذا موسیقی ملایمی نیز در آن پخش می‌شود. به غیر از این تغییرات محیطی کارشناسان تغذیه بانک منوی غذایی هفتگی را نیز به کل متحول کرده‌اند. آنها کوشیده‌اند غذاهای سالم‌تر را جایگزین بخشی از منوی لذیذ و البته پرخطر فعلی نمایند. البته آنها به فکر عکس‌العمل کارکنان هم بوده‌اند و با ترفندهای گوناگونی طعم محصولات آب‌پز خود را بهبود بخشیده و بر جذابیت ظاهری آنها افزوده‌اند. علاوه بر این مدیریت بانک چند نوبت در هفته به صورت رایگان ماست و سبزیجات را به برنامه غذایی کارکنان خود اضافه کرده است. همچنین به صورت پلکانی یک جدول تخفیف ویژه براساس میزان سالم بودن غذای انتخاب طراحی شده است که کارمندان به خرید محصولات سالم‌تر ترغیب شوند.
نتیجه خیره‌کننده برنامه (نفر به نفر) آن بوده است که بعد از گذشت سه سال تمامی شرکت‌کنندگان در این طرح چه مرد و چه زن توانسته‌اند وزن خود را کاهش دهند، هر چند میزان کاهش وزن در مردان بیشتر بوده‌است
[/JUSTIFY]

[JUSTIFY]فشار روانی و افسردگی بالینی ناشی از محیط کار



فشار روانی (استرس) و افسردگی بالینی ناشی از محیط کار

در این جا باید پرسید که آیا هرچه بیشتر کار می کنیم، کمتر لذت می بریم؟
امکان دارد شغلها، منبع ناخوشی باشند. امروزه دو عامل فشار روانی (استرس) و افسردگی بالینی، محل کار را »خلل پذیر« می سازند.
به موجب بررسی پیمایشی که توسط جامعه کارشناسان مدد کار کارمندان (ایی ای پی ای) صورت گرفت، معلوم شد که فشار روحی و افسردگی بالینی به ترتیب دومین و سومین مشکل بسیار مهم محل کار، البتــه بعد از بحران خانوادگی، محسوب می گردد. برآورد شده است که هر ساله در ایالات متحده بر اثر کاهش بازدهی، کارگریزی و مرگ نابهنگام، میلیاردها دلار به هدر می رود.
پنجاه درصد تلفات جانی ناشی از ده علت عمــده ی مــرگ و میـر در ایالات متحده را می توان به عوامل رفتاری، از آن جمله فشار روانی نسبت داد.
فشار روانی و کامیابی
ما برای انجام کار به نیکوترین شیوه ای، باید تنش و فشار روحی ایجاد کنیم. به جریان یافتن آدرنالین درخونمان نیاز داریم. ولی تنش زیاده از حد، موضوع متفاوتی است.
شایع ترین علامتهای فشار بی نهایت شغل عبارتند از خستگی، بی خوابی، فشار خون، سردرد، زخم، ترش کردن، ناتوانی در تمرکز یا آرمیدن و بی اشتهایی.
چنانچه افسردگی بالینی موردتوجه قرار نگیرد، احتمالاً از تنش محل کار ناشی می گردد. چه بسا افسردگی به عنوان اعمال تکانشی (براساس انگیزش ناگهانی) یا بی نتیجه، زودرنجی (تندمزاجی) و خشم، دیر رسیدن و تمایل به دوری جستن از همکاران نمایان گردد.
عامل تنش شغلی چیست؟
کار زیاد و تعارض شخصیت (به ویژه با بالادستان) دو نمونه از رایج ترین علل تنش شغلی است. قبول مسئولیت سنگین، علت دیگری است.
کسانی که در مشاغل مدیریت انجام وظیفه می کنند، غالباً از حجم زیاد کار شکوه می کنند. اما امتیازی دارند که شاید از وجودش بی خبر باشند و آن نرمش پذیری است. این قدرت در آنهــا هست کــه ازطریق جستار (بحث و گفت و گو) و حتی رویارویی، تنش محل کار را بزدانید.
این حالت پیوسته برای سایر کارکنان مانند کارگرانی که در خط تولید کار می کنند یا کسانـی که به کارهای دفتری سرگرمند، رخ نمی دهد. پژوهش ثابت می کند پیشه هایی که ملال آور و یکنواخت به نظر می رسند همان قدر بر انسان فشار وارد می سازند که مشاغل اجرایی کارآمد.
پنج واکنش اساسی در برابر تنشهای محل کار
۱- شریک غم دیگران بودن بی آنکه گامهای اساسی درجهت تغییر وضعیت برداشته شود؛
۲- برای کاستن از سنگینی کار، طولانی تر و بیشتر کارکردن؛
۳- روی آوردن به تلاش جالب واکنشی به منظور اینکه بتوانیم سرزندگی را بازگردانده و کار بیشتری را در مدت کوتاهتری انجام دهیم.
۴- جسماً از شغل خویش کناره گرفتن یا آن را رها کردن و به دنبال کار دیگری گشتن یا زمان و توان صرف شده در مسیر کار را کاهش دادن؛
۵- تجزیه و تحلیل وضع، بازبینی راهبردها و به جست و جــوی راهکـارهـایـی برای دگرگون سازی موارد پرداختن.
در نگاه اول، به نظر می آید که واکنش شماره ۵ عملی ترین واکنش است به شرطی که تشخیص دهیم موقعیت شغلی ما تا چه حد از اختیار ما خارج است. موارد وابسته به کنشها و قواعد پدید آمده توسط دیگران چنان فزون است که حتی سازنده ترین کوششها نیز قادر به تضمین آن نیستند. آنچه که می توان تضمین کـرد احساس نیکوی »پذیرش مسئولیت« شغلی مان است. از آنجایی که شرایط فردی خیلی زیاد فرق می کند، از این رو »راه حل صحیح« برای هر کس متفاوت است.
به یاد بسپارید که امکان دارد راهکارهای مستقیمی برای مشکلات حاصل از تنش شغلی وجود نداشته باشد.
پیشنهادهایی جهت کاهش فشار روانی کاری
۱ – مسئولیت شغلتان را به عهده بگیرید:
تا جایی که مقدور است اولویتها را درنظر گرفته و مجدداً تعیین کنید. نخست مراقب کارهای مهم و دشوار باشید و وقت تان را تنظیم کنید. در این صورت کاراتر می شوید.
۲ – هر بار، به عملی دست زنید:
هر طرح بزرگ را به کار کوچکتر و اجراشدنی تقسیم کنید. فهرستی از تمام اموری که باید انجام یابند و زمان تقریبی پایان هریک تهیه کنید. به کارها اولویت ببخشید. ابتدا کاری را به اتمام رسانده و آنگاه به سراغ بعدی بروید. کارها را تا زمانی آسان بگیرید که حس کنید نیاز به اجرا و نظارت داشته باشند.
۳ – با همکاران روراست باشید:
این مسئله درمورد رئیس نیز صدق می کند. اگر دچار مخمصه شده اید، عیان سازید. چه بهتر که در این رهگذر، همدردانی هم داشته باشید. تنها شکوه نکنید. راه گشا باشید و پیشنهادهای عملی مطرح سازید.
۴ – بگذارید کارفرمایتان کمک کند:
بسیاری از شرکتها به کارکنان خود یاری می کنند تا به مدد برنامه مساعدت به کارمند، پیامدهای حاصل از تنشهای پیشه ای را از میان بردارند.
۵ – کمتر کار کنید:
« نه »گفتن را یاد بگیرید. دست از کارهایی بکشید که سرنوشت ساز نیستند.
۶ – نشانه های خطر تنش شغلی را بشناسید:
از علایم فشار شغلی با خبرباشید و به محض اینکه مهارنشدنی گشتند، واردعمل شوید؛
۷ – مراقب بهداشت جسمی خود باشید:
تندرستی جسمانی سبب می شود که تحمل فشارتان افزایش یابد. باید تغذیه و خوابتان متعادل باشد. به اندازه کافی ورزش کنید.
۸ – آرمیدن را بیاموزید:
دریچه اطمینان سالمی اعم از ورزش، سرگرمی، موسیقی، مطالعه یا فقط پیاده روی بیابید و از آن به عنوان »پلی« بین کار و زندگی داخلی خودتان استفاده کنید.
۹ – از زندگی خصوصی خویش غافل نباشید: برنامه ای تنظیم کنید تا رعایت عدالت بین کار و زندگی شخصی را بر شما امکان پذیر سازد. از این کار، دمی غفلت نورزید.
۱۰ – به فکر تغییر یا ترک شغل خود باشید:
گرچه این آخرین راه چاره است، ولی با این همه شق دیگـری برایتان پیش می آید. چنانچه وضع مالی تان پرداختن به اینگونه تصمیمات را ناممکن می سازد، در این صورت حواس خود را جمع زندگی داخلی تان کنید. اگر زندگی خصوصی تان پرثمرتر، مهیج تر و مفرح تر باشد، احتمال دارد پاره ای از درد و رنج وضع ناشاد کاری را برطرف سازد.
[/JUSTIFY]

[JUSTIFY]افسرده گی محیط کار را میتوان با برنامه های منظم کاهش داد



افسرده گی محیط کار را میتوان با برنامه های منظم کاهش داد

نتیجه مطالعه جدیدی نشان میدهد که افسرده گی محیط کاری را میتوان با برنامه های منظم در داخل اداره کاهش داد که با استفاده ازین میتود در موثریت و باروری کارمندان افزوده، از غیرحاضری های ناهنجار جلوگیری میگردد.
به اساس ارقام سازمان جهانی بهداشت ، در حدود ۱۲۰ میلیون تن در سراسر جهان از افسرده گی رنج میبرند.
افسرده گی توام با اضطراب و بیخوابی باعث رکود و سکتگی در کار و ضیاع امکانات مالی در ادارات میگردد.
تاثیرات ناگوار افسرده گی از سرعت کاری کارمندان می کاهد. کارشناسان معتقدند سالانه این پدیده بیش از ملیارد های دالر زیان را ببار می آورد.
مانند سایر ممالک دیگر ایالات محتده امریکا نیز شامل درین قطار است. نتیجه این مطالعه که روز سه شنبه منتشر گردید چنین خلاصه مینماید که شرکت های که زمینه معاینات و مراقبت طبی را برای کارمندان خود فراهم میکنند از نتایج مثبت و مطلوبی بهره میبرند.
کارمندان از علایم امراض و بیماری ها کم شکایت کرده و از مبتلا شدن به مریضی ها نیز جلوگیری میگردد.
دکتور فلپ ونگ که در ۱۶ شرکت، کارمندان متعددی را تحت مراقبت خود داشت میگوید “بیش از نیمه ی کارمندانیکه از افسرده گی رنج میبردند زیر برنامه مراقبت برنامه وسیع قرار گرفتند.”
وی میگوید برای علاج انعده که مایل به روش سنتی گفتگو مستقیم با دکتور نیستند، مشاورین از طریق تیلفون معالجه روانی فراهم نمود.
متباقی این بیماران در برنامه های معیاری برای مدت یک سال تحت معالجه قرار گرفتند.
دکتور ونگ میگوید حتی یک تماس تیلفونی که ما با این اشخاص قایم ساخیتم تعغییرات مثبتی را در زنده گی شان ببار آورد.
او میگوید “بعد از درمان یکساله، ۴۰ در صد از دسته ی که تحت برنامه مراقبت وسیع قرار گرفته بودند از افسرده گی رهای یافته اند و این طور بنظر میرسد که ۷۰ در صد آنها تا هنوز علاج خود را ادامه میدهند.”
اشخاصیکه شامل برنامه مراقبت وسیع بودند در یک هفته دو ساعت را با معالج خود سپری مینمودند.
از دید شرکت ها مصارف مالی این برنامه برای شان بار گرانی است. در برنامه های که برای تداوی این طبقه از کارمندان تنظیم گردیده بود، تعدان زیاد آنها معالجه توسط تیلفون را نسبت به رفتن نزد معالج ترجیح میدادند.
پژوهشگران میگویند این سود دیگری برای شرکت هاست تا از اتلاف وقت و قیمت درمان جلوگیری کنند.
[/JUSTIFY]

اضافه کاری و کار بیش از ۱۰ ساعت در روز ، خطر ابتلا به بیماریهای قلب و عروق را ۶۰ درصد افزایش می دهد

اضافه کار زیاد احتمال بیماری قلبی را ۶۰ درصد افزایش می‌دهد
مطالعه ای تازه حاکی است خطر بیماری قلبی در کسانی که روزهای زیادی اضافه کاری می کنند و ۱۰ یا ۱۱ساعت سر کار هستند حدود ۶۰ درصد افزایش پیدا می کند . این یافته حاصل مطالعه ای به روی شش هزار کارمند دولتی در بریتانیا است که در “نشریه قلب اروپا” چاپ شده است.


پس از در نظر گرفتن و احتساب عواملی مانند کشیدن سیگار بر سلامت قلب، پزشکان دریافتند خطر بیماری قلبی در کسانی که روزانه سه تا چهار ساعت اضافه کاری می کنند ۶۰ درصد بالاتر است.
متخصصان می گویند این یافته ها مؤید لزوم ایجاد توازن میان کار و زندگی شخصی است.
در مجموع در این مطالعه ۳۶۹ مورد وجود داشت که در آنها افراد در اثر بیماری قلبی درگذشتند یا دچار حمله قلبی یا آنژین صدری شدند.
و به نظر می رسد شمار ساعاتی که فرد اضافه کاری می کنند قویا به بسیاری از این موارد مرتبط است.
محققان گفتند که این وضع می تواند چند توضیح داشته باشد.
کسانی که وقت بیشتری را سر کار می گذرانند وقت کمتری را صرف ورزش، آسایش و تخلیه روحی می کنند.
همچنین احتمال آنکه این افراد تحت فشار روحی، مضطرب یا افسرده باشند بیشتر است.
میانا ویرتانن، محقق ارشد این مطالعه از موسسه فنلاندی “بهداشت شغلی” در هلسینکی و دانشگاه کالج لندن گفت: بیش از آنکه مطمئن شویم که اضافه کاری باعث بیماری قلب و عروق می شود باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
کتی راس، پرستار ارشد در بنیاد قلب بریتانیا که از تامین کنندگان مالی این پژوهش است گفت: این مطالعه سوالات بیشتری درباره نحوه تاثیر زندگی کاری ما بر خطر بیماری قلبی پدید می آورد.
او افزود: هرچند محققان وجود ارتباطی میان روزانه سه ساعت اضافه کاری یا بیشتر با مشکلات قلب را نشان دادند، اما علل افزایش این خطر روشن نبود.

[JUSTIFY]ماده‌ ۱: به منظور تامین مشارکت کارگران و کارفرمایان و نظارت بر حسن اجرای مقررات حفاظت فنی و بهداشت کار، صیانت نیروی انسانی و منابع مادی کشور در کارگاه‌های مشمول و همچنین پیشیگیری از حوادث و بیماری‌های ناشی از کار، حفظ و ارتقاء سلامتی کارگران و سالم سازی محیط های کار، تشکیل کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار با رعایت ضوابط و مقررات مندرج در این آیین نامه در کارگاه‌های کشور الزامی است.
ماده‌ ۲: کارگاه‌هایی که دارای ۲۵ نفر کارگر باشند، کارفرما مکلف است کمیته‌ای به نام کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار در کارگاه با اعضای ذیل تشکیل دهد:
۱ – کارفرما یا نماینده تام الاختیار او.
۲ – نماینده شورای اسلامی کار یا نماینده کارگران کارگاه
۳ – مدیرفنی و در صورت نبودن او یکی از سراستادکاران کارگاه.
۴ – مسئول حفاظت فنی
۵ – مسئول بهداشت حرفه‌ای.
تبصره ۱ : مسئول حفاظت فنی می‌بایستی ترجیحاً از فارغ التحصیلان رشته حفاظت فنی و ایمنی کار باشد.
تبصره ۲: مسئول بهداشت حرفه‌ای می‌بایستی ترجیحاً فارغ التحصیل بهداشت حرفه‌ای یا پزشک عمومی مورد تایید مرکز بهداشت شهرستان باشد.
تبصره ۳: اعضاء کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار با هزینه کارفرما بایستی در برنامه‌های آموزشی و بازآموزی مربوط به حفاظت فنی و بهداشت کار که توسط ارگان‌های ذیربط برگزار می‌گردد شرکت نمایند.
تبصره ۴: در کارگاه‌هایی که بین ۲۵ تا ۱۰۰ نفر نفر کارگر داشته باشند در صورتی که یک یا دو نفر از اعضاء کمیته در کارگاه حضور نداشته باشند جلسه کمیته با حداقل سه نفر از افراد مذکور تشکیل می‌گردد مشروط بر آنکه در این کمیته مسئول حفاظت فنی یا مسئول بهداشت حرفه‌ای حضور داشته باشد.
ماده‌ ۳: در کارگاه‌هایی که کمتر از ۲۵ نفر کارگر دارند و نوع کار آنها ایجاب نماید با نظر مشترک و هماهنگ بازرس کار و کارشناس بهداشت حرفه‌ای محل، کارفرما مکلف به تشکیل کمیته مذکور خواهد بود.
تبصره۱: دراینگونه کارگاه‌ها کمیته مذکور با سه نفر از اعضاء به شرح ذیل تشکیل می‌گردد:
۱ – کارفرما یا نماینده تام الاختیار وی.
۲ – نماینده شورای اسلامی کار یا نماینده کارگران کارگاه.
۳ – مسئول حفاظت فنی و بهداشت حرفه‌ای.
تبصره ۲ : صلاحیت مسئول حفاظت فنی و بهداشت حرفه‌ای برای اینگونه کارگاه‌ها باید به تایید اداره کار و مرکز بهداشت محل برسد.
تبصره ۳: در کلیه کارگاه‌هایی که کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار با سه نفر تشکیل می‌گردد مسئول حفاظت فنی و بهداشت حرفه‌ای می‌تواند یک نفر باشد. مشروط برآنکه پس از آموزش‌های لازم که با هزینه کارفرما توسط مرکز بهداشت و یا اداره کل محل حسب مورد تشکیل می‌گردد شرکت نموده و گواهی نامه لازمه را دریافت نماید.
ماده‌ ۴: جلسات کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار باید لااقل هرماه یک بار تشکیل گردد و در اولین جلسه خود نسبت به انتخاب یک نفر دبیراز میان اعضاء کمیته اقدام نمایند. تعیین زمان تشکیل جلسات و تنظیم صورتجلسات کمیته به عهده دبیر جلسه خواهد بود.
تبصره ۱ : در مواقع ضروری یا زودتر از موعد با پیشنهاد مدیرکارخانه یا مسئول حفاظت فنی و یا مسئول بهداشت حرفه‌ای کمیته تشکیل خواهد شد.
تبصره ۳ : کارفرما مکلف است یک نسخه از تصمیمات کمیته مذکور و همچنین صورتجلسات تنظیم شده را به اداره کار و مرکز بهداشت مربوطه ارسال نماید.
ماده‌ ۵: وظایف کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار به شرح ذیل است:
۱ – طرح مسایل و مشکلات حفاظتی و بهداشتی در جلسات کمیته و ارایه پیشنهادات لازم به کارفرما جهت رفع نواقص و سالم سازی محیط کار.
۲ – انعکاس کلیه ایرادات و نواقص حفاظتی و بهداشتی و پیشنهادات لازم جهت رفع آنها به کارفرمای کارگاه.
۳ – همکاری و تشریک مساعی با کارشناسان بهداشت حرفه‌ای و بازرسان کار جهت اجرای مقررات حفاظتی و بهداشت کار.
۴ – توجیه و آشنا سازی کارگران نسبت به رعایت مقررات و موازین بهداشتی و حفاظتی در محیط کار.
۵ – همکاری با کارفرما در تهیه دستورالعمل های لازم برای انجام کار مطمئن، سالم و بدون خطر و همچنین استفاده صحیح از لوازم و تجهیزات بهداشتی و حفاظتی در محیط کار.
۶ – پیشنهاد به کارفرما جهت تشویق کارگرانی که در امر حفاظت فنی وبهداشت حفاظتی و بهداشت کار علاقه و جدیت دارند.
۷ – پیگیری لازم به منظور تهیه و ارسال صورتجلسات کمیته و همچنین فرم‌های مربوط به حوادث ناشی از کار و بیماری‌های ناشی از کار به ارگان‌های ذیربط.
۸ – پیگیری لازم در انجام معاینات قبل از استخدام و معاینات ادواری به منظور پیشگیری از ابتلاء کارگران به بیماری‌های ناشی از کار و ارایه نتایج حاصله به مراکز بهداشت مربوطه.
۹ – اعلام موارد مشکوک به بیماری‌های حرفه‌ای از طریق کارفرما به مراکز بهداشت مربوطه و همکاری در تعیین شغل مناسب برای کارگرانی که به تشخیص شورای پزشکی به بیماری‌های حرفه‌ای مبتلاء شده و یا در معرض ابتلاء آنها قرار دارند. (موضوع تبصره ۱ ماده ۹۲ قانون کار).
۱۰ – جمع آوری آمار و اطلاعات مربوطه از نقطه نظر مسایل حفاظتی و بهداشتی و تنظیم و تکمیل فرم صورت نواقص موجود در کارگاه.
۱۱ – بازدید و معاینه ابزار کار و وسایل حفاظتی و بهداشتی در محیط کار و نظارت بر حسن استفاده از آنها.
۱۲ – ثبت آمار حوادث و بیماری‌های ناشی از کار کارگران و تعیین ضریب تکرار و ضریب شدت سالانه حوادث.
۱۳ – نظارت بر ترسیم نمودار میزان حوادث و بیماری‌های حرفه‌ای و همچنین نصب پوسترهای آموزشی بهداشتی و حفاظتی در محیط کار.
۱۴ – اعلام کانون‌های ایجاد خطرات حفاظتی و بهداشتی در کارگاه.
۱۵ – نظارت بر نظم و ترتیب و آرایش مواد اولیه و محصولات و استقرار ماشین آلات و ابزار کار به نحو صحیح و ایمن و همچنین تطابق صحیح کار و کارگر در محیط کار.
۱۶ – تعیین خط مشی روشن و منطبق با موازین حفاظتی و بهداشتی برحسب شرایط اختصاصی هر کارگاه جهت حفظ و ارتقاء سطح بهداشت و ایمنی محیط کار و پیشگیری از ایجاد حوادث احتمالی و بیماری‌های شغلی.
۱۷ – تهیه و تصویب و صدور دستورالعمل‌های اجرایی حفاظتی و بهداشتی جهت اعمال در داخل کارگاه در مورد پیشگیری از ایجاد عوارض و بیماری‌های ناشی از عوامل فیزیکی، شیمیایی، ارگونومیکی، بیولوژیکی و روانی محیط کار.
ماده‌ ۶: وجود کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار و مسئولین حفاظت و بهداشت حرفه‌ای در کارگاه به‎هیچ‎وجه رافع مسئولیت‌های قانونی کارفرما درقبال مقررات وضع شده نخواهد بود.
ماده‌ ۷: این آیین نامه در ۷ ماده و ۱۰ تبصره به استناد ماده ۹۳ قانون کار جمهوری اسلامی ایران توسط وزارتخانه‌های کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهیه شده و در تاریخ ۱۱/۴/۷۴ به تصویب وزرای کار و امور اجتماعی و بهداشت، ‌درمان و آموزش پزشکی رسید.
[/JUSTIFY]

کاش می شد تمام مطالب سایتو به این راحتی گرفت

ممنون. مفید بود.alif

استرس‌های شغلی دومین آسیب ‌شغلی پس از کمردرد است و کارشناسان بررسی صحنه جرم نیز به میزان زیادی دچار این استرس‌ها هستند.
به گزارش فارس، علی افتخاری، مدیرکل سازمان پزشکی قانونی آذربایجان غربی اظهار کرد: در شرایط کنونی استرس جزیی از زندگی افراد است و تاثیر آن بر زندگی افراد به میزان تطابق افراد با شرایط محیطی بستگی دارد.
وی افزود: استرس‌ها تجارب ناخوشایندی هستند که به ازای ابعاد عاطفی رفتاری و روانی اختلالات متعددی را برای زندگی افراد ایجاد می‌کنند. مشکلات جسمانی مانند تاثیر بر سیستم قلبی عروقی، مشکلات روانی مانند اضطراب‌ها و مشکلات رفتاری مانند بی‌خوابی از جمله این عوارض هستند.
افتخاری تصریح کرد: محققان در بررسی‌های اخیر، شغل را مهم‌ترین عامل استرس معرفی کرده‌اند که علاوه بر اثرگذاری بر سلامت جسمی و روانی فرد موجب بروز تعارض بین همکاران، کاهش تمرکز فکر، ایجاد درگیری در خانواده، کاهش قدرت و تصمیم‌گیری و در نتیجه کاهش بهره‌وری می‌شود.
وی یادآور شد: حوادث گذرا مانند بیماری‌های خفیف فرد را دچار استرس‌های خفیف می‌کند اما دیدن صحنه‌هایی دلخراش مانند صحنه‌های تصادف مشکلات شدیدی در زمینه استرس برای فرد ایجاد می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه تحقیقات و مطالعات چندانی در کشور درخصوص اثرات تنش‌های شغلی بر زندگی افراد و سلامت روانی آنها انجام نشده است.
افتخاری در بخش دیگری از سخنان خود به مشاغلی که به طور مستقیم و غیرمستقیم در ایجاد استرس در هنگام بررسی صحنه جرم می‌شوند اشاره و تصریح کرد: پزشکان، کارشناسان پزشکی قانونی، قضات و گروه پلیس از مهم‌ترین این مشاغل هستند که عدم میل به تفریح و سرگرمی و ترس از مرگ مهم‌ترین آثار درازمدت این استرس‌ها در زندگی آنهاست.

تحقیقات جدید تاثیر منفی بیکاری افراد در وضعیت سلامت آنها را اثبات می‌کند .
پژوهشگران مرکز تحقیقاتی PEW می گویند نتایج برخی تحقیقات نشان می دهد ، بیکاری طولانی مدت به سلامت روان افراد آسیب می زند.
، در بررسی مرکز تحقیقاتی “PEW” درباره تجارب، احساسات و عملکرد افراد و کارگرانی که طی رکود اقتصادی در آمریکا شغلشان را از دست داده اند، مشخص شد ،بیکاری دراز مدت لطمات بیشتری در مقایسه با بیکاری کوتاه مدت به شرایط مالی، احساسات و حتی روابط اجتماعی افراد می زند.
در این مطالعه بیش از ۴۴ درصد افرادی که حداقل شش ماه تجربه بیکاری داشتند، اعلام کردند ، رکود اقتصادی باعث ایجاد ” چالشی جدی” در زندگیشان شده است؛ این در حالی است که کمتر از یک سوم (۳۱ درصد) از افرادی که کمتر از شش ماه بی کار بودند و ۲۰ درصد افراد بزرگسالی که در رکود اقتصادی بی کار بودند اعلام کردند که رکود اقتصادی بر زندگی آن ها تاثیر چشمگیری داشته است.
این مطالعه نشان می دهد طولانی بودن بی کاری تاثیر بسزایی در زندگی افراد دارد.
مرکز تحقیقاتی PEW در این مطالعه برای ارزیابی تاثیر بیکاری طی رکود اقتصادی از ۸۱۰ بزرگسال بین ۱۸ تا ۶۴ سال که اکنون بی کارند یا زمانی پس از بروز رکود اقتصادی در سال ۲۰۰۷ بیکار بودند، مصاحبه هایی انجام داد.
همچنین در یک مطالعه که در دانشگاه البانی نیویورک انجام گرفت اطلاعات مربوط به ۸۱۲۵ کارگر مطالعه شد و روی افرادی تمرکز شد که قبلا هیچ ناراحتی جسمی و روحی از قبیل بیماری قلبی فشار خون بالا و دیابت و مشکلات عاطفی یا روانی نداشتند.
در این تحقیق علت بیکار شدن افراد و وضعیت سلامت آن ها بعد از بیکاری مورد مطالعه قرار گرفت.
افرادی که به علت تعطیل شدن محل کار بیکارشده بودند ۸۳ درصد بیشتر از افرادی که کار ثابت داشتند در خطر ابتلا به بیماری بودند ولی این آمار برای افرادی که اخراج شده بودند حدود ۴۳ درصد گزارش شد.
این یافته ها بدون در نظر گرفتن سن، جنسیت و تحصیلات افراد شرکت کننده در مطالعه به دست آمده است.
این محققان معتقدند: از دست دادن شغل می‌تواند سلامتی افراد را به خطر بیاندازد چرا که علاوه بر مشکلات مالی زندگی اجتماعی و روابط آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

گذاشتن چند وظیفه بر دوش یک نفر منجر به ضعف عملکرد در محل کار می‌شود.
خبرگزاری آلمان از برلین گزارش داد، بنا به یافته‌های محققان موسسه کار و سلامت بیمه سوانح اجتماعی آلمان (DGUV)، انجام چند وظیفه در یک زمان فقط منجر به فشار روانی می‌شود.
هیلتراوت پاریدون، از محققان این گروه گفت: "انجام کارهای مختلف در یک زمان سطح استرس را بالا برده و منجر به اشتباه می‌شود. این امر همچنین می‌تواند موجب بروز سانحه در محل کار شود."
این تحقیق نشان می‌دهد که بر خلاف نظر رایج، زنان در انجام چند کار در یک زمان، بهتر از مردان نیستند. سن بالا هم در این رابطه دخالتی ندارد، به طوری که محققان کشف کردند افراد جوان نسبت به افراد بزرگسال‌تر از آنها در انجام چند کار به صورت همزمان عملکرد بهتری ندارند. جنبه‌های منفی چند کار را با هم انجام دادن، اثرات مشابهی بر مردان و زنان و همچنین افراد پیر و جوان دارد.
این تحقیق دو وظیفه را بر عهده 64 مرد و زن از سنین 21 تا 60 سال گذاشت. ابتدا از آنها خواسته شد تا وقتی علامت مشخصی را دریافت کردند، خط حرکت خود را در یک شبیه‌ساز رانندگی تغییر دهند. بعد بر روی صفحه جلوی آنها کلماتی به نمایش درآمد که از آنها خواسته شد ایراد املایی آنها را بگیرد. شرکت‌کنندگان هر دو آزمایش‌ها را دو بار انجام دادند، اما وظیفه دیگری در بار دوم بر عهده آنها گذاشته شد.
بر اساس یافته‌های این تحقیق، مردان و زنان زمانی که با بیش از یک وظیفه در یک زمان مواجه شوند، کارآیی‌شان پایین می‌آید. افراد در این حالت عصبی می‌شوند و ضربان قلب‌شان بالا می‌ رود .