رهنمودهایی برای حفظ بهداشت و ایمنی کارکنان

[sajadali]

رهنمودهايي براي حفظ بهداشت و ايمني كاركنان بهداشتي- درماني
تقريباً 5/4 ميليون از 8 ميليون پرسنل بهداشتي- درماني يا حدود 4٪ از كل نيروي كار آمريكا (BLS 1988) در استخدام بيمارستانهاي آمريكا هستند.فراواني توزيع كاركنان بيمارستان با شغل آنها در پيوست 1 نشان داده مي شود.
محلهاي كاري كمي به پيچيدگي بيمارستان هستند. نه تنها نيازهاي اساسي بهداشتي- درماني تعداد بيشماري از مردم را فراهم مي كند، بلكه آن اغلب يك مركز آموزشي و پژوهشي بعنوان گنجينه اطلاعات است. در نتيجه فهرست مخاطرات بالقوه شامل تشعشع، مواد شيميايي سمي، مخاطرات بيولوژيكي، گرما، سر و صدا، گرد و غبار و استرس مي شود.
كاركنان تعمير و نگهداري بطور بالقوه در تماس با حلال ها، آزبست و خطرات الكتريكي هستند. افراد شاغل در كنار يا اطراف اتاقهاي ديگ بخار دائماً در تماس با ميزان بالايي از سر و صدا و گرما هستند.
كاركنان خدمات در تماس با پاك كننده ها و مواد گندزدايي هستند كه مي تواند باعث جوشهاي پوستي و سوزش چشم و گلو شوند. آنها در معرض خطر هپاتيت و ساير بيماريها از طريق فرو شدن سرسوزنهايي هستند كه درست و اصولي دفع نشده اند. همچنين آسيب هاي اسكلتي- عضلاني مشكلات معمول كاركنان خدماتي هستند.
كاركنان واحد تغذيه با مشكلاتي از قبيل بريدگي هاي حاصل از لبه تيز وسايل، سوختگي هاي حاصل از سطوح داغ و لوله هاي بخار، افتادن روي سطوح لغزنده و خستگي و استرس ناشي از ايستادن هاي طولاني بر روي سطوح سخت مواجه هستند. تشعشع غير يونيزه ناشي از نگهداري نامناسب اجاق هاي ميكروويو خطري بالقوه است. همچنين جوشهاي پوستي ناشي از غذاهاي تازه، پاك كننده ها و رطوبت معمول هستند و تماس زيادي با سر و صدا ثابت شده اند.
پرستاران فارغ التحصيل (RN)، پرستاران باليني، پرستاران مدرك دار حرفه اي يا مدرك دار تجربي (LVN’s/LPN’s) با مسائل بالقوه اي از قبيل تماس با بيماريهاي عفوني و مواد سمي، آسيبهاي پشتي و تابش اشعه روبرو مي شوند. همچنين پرستاران كمتر به مخاطرات ناشي از استرس و نوبت كاري توجه مي كنند.
تكنسين هاي راديولوژي بطور بالقوه در معرض تشعشع اشعه X و ايزوتوپ هاي راديواكتيو هستند. خطرات مي تواند حتي با نگهداري مناسب تجهيزات، ناشي از شيوه هاي نادرست كار (مثل نگهداري اطفال در زير تابش اشعه بدون وسايل حفاظت فردي مناسب) يا بيماريهاي عفوني انتقالي از بيماران باشد. همچنين تكنسين هاي راديولوژي ممكن است در معرض تماس با مواد شيميايي خطرناك باشند.
كاركنان اتاق عمل (هم زن و مرد و هم خانمهاي كاركنان آقا) ممكن است با افزايش خطر مسائل توليد مثل در نتيجه تماس با ضايعات گازهاي بيهوشي روبرو شوند. همچنين آنها در معرض مخاطرات زخمهاي بريدگي و سوراخ شدن، عفونت، تشعشع و الكتريكي هستند.
آمار منتشر شده :
يك بررسي آماري ملي در سال 1972 از واحدهاي بهداشت حرفه اي در بيش از 2600 بيمارستان بطور متوسط سالانه 68 آسيب و 6 بيماري را در ميان كاركنان هر مؤسسه گزارش كرد (NIOSH 1974 - 1976).
فراوان ترين آسيب ها، صدمات اسكلتي- عضلاني و در ادامه زخمهاي سورخ شدن، خراشيدگي و كبودي، پارگي، آسيب هاي پشتي، سوختگي و شكستگي بودند. فراوان ترين بيماريها، مشكلات تنفسي، عفونتها، درماتيت، هپاتيت و واكنش هاي دارو و مخدرها بودند. اگرچه بررسي ها اثرات نامساعد برخي مخاطرات بيمارستاني را مثل گازهاي بيهوشي، اتيلن اكسايد و بخصوص داروهاي ضد سرطان نشان داده اند، اثرات زياد ديگري خوب درك نشده اند. پايش آمار مخاطرات در بيمارستان فعال (NIOSH 1985) 159 عامل مهم و معروف محرك پوست يا چشم مصرفي در بيمارستانها و 135 عامل شيميايي كه توان سرطانزايي، ناقص الخلقه زايي، جهش زايي يا تركيبي از اينها را شناسايي كرده است (پيوست 4 را ببينيد).
در سال 1978 اداره روابط صنعتي ايالت كاليفرنيا آمار آسيب و بيماري پرسنل بيمارستان را طي يك بررسي فشرده در سالهاي 1976 تا 1977 منتشر كرد (اداره روابط صنعتي كاليفرنيا- سال 1978). نسبت آسيب شغلي در بيمارستانهاي بهگرا (4/8 روز كاري تلف شده به ازاي 100 كارگر تمام وقت) تقريباً دو برابر بيمارستانهاي مراقبت حاد و همه صنايع كاليفرنيا بود. علل عمده از كار افتادگي آسيب و بيماري، كشيدگي يا فشار زيادي به خود آوردن، افتادن يا لغزيدن، برخورد با چيزي يا افتادن بر روي اشياء، سوختگي و تماس با مواد سمي يا زيان آور بودند. بالاترين آمار گزارش شده آسيب و بيماري كاركنان در مددكاران، گروههاي پرستاري، امر بران، كاركنان آشپزخانه، كاركنان خدمات و تعمير و نگهداري، كاركنان قست لنژري، پرستاران فارغ التحصيل RN، پرستاران مدرك دار حرفه اي يا مدرك دار تجربي (LVN’s/LPN’s)، منشي ها و كاركنان اداري و تكنسين ها بودند. در فلوريدا نسبت سالانه بيماري و آسيب گزارش شده براي كاركنان بيمارستان 10٪ كاركنان بود -- در حدود همان مقدار كه براي حلبي سازها، مكانيكهاي اتومبيل و كاغذ سازان اعلام شد (نشريه آمريكايي پرستاري- سال 1982).
دو نظام داده اي ملي توسط Gun در سال 1983 تجزيه و تحليل شده اند:
1- بررسي مصاحبه هاي بهداشت عمومي طي سالهاي 1970 تا 1977 كه به شرح نيروي كار بيمارستان مي پردازند و نسبت عوارض حاد و مزمن را در كاركنان بيمارستان با كل نيروي كار مقايسه مي كنند.
2- داده هاي غرامت حاصل از بخش آمار اتحاديه كارگري
در اين بررسي نسبت بيماريهاي كاركنان بيمارستان با آمار يك كاسه شده كل كاركنان از بررسي مصاحبه هاي بهداشت عمومي مقايسه شد.
عوارض مزمن :
Gun در سال 1983 به وضوح يادآور شد كه بروز بسيار زياد برخي عوارض مزمن در ميان كاركنان بيمارستان اصولاً به خاطر شرايط پزشكي زنانه بطور برجسته در نيروي كاري خانم است. 6 عارضه قابل توجه پس از تعيين مزايا براي اين عامل پيدا شدند :
1- افزايش فشار خون در ميان خدمات و كارگران
2- واريس سياهرگي تقريباً در ميان همه رده هاي كاركنان بيمارستان
3- كم خوني بيشتر در ميان خانمها، اما گرايش جنسيت تنها دليل افزايش بروز آن نبود.
4- بيماريهاي كليه و دستگاه ادراري بيشتر در ميان خانمها (69٪)، اما افزايش ميزان بروزي در ميان همه گروههاي كاري بيمارستان پديدار شد.
5- اگزما، درماتيت و كهير اساساً در ميان خانمها (57٪)، اما افزايش ميزان بروزي در ميان همه گروههاي كاري بيمارستان پديدار شد.
6- جابجايي ديسك ميان مهره اي (آسيب كمري) اغلب در ميان خانمها (166٪ خطر نسبي)
7- هيچ آماري در خصوص خطرات بيماريهايي از قبيل سرطان يا اختلال در توليد مثل در دسترس نبود.
عوارض حاد :
كاركنان بيمارستان بطور برجسته بروز بيشتري از عوارض حاد در مقايسه با همه كاركنان در تمام گروههاي جنسي، نژاد، سن و موقعيت شغلي داشتند(Gun 1983). مشكلات تنفسي براي بيش از نصف عوارض حاد در كاركنان بيمارستان و هم كل كارگران محسوب شدند. آمار بروز هر رديف مهم از عارضه حاد در كاركنان بيمارستان، نسبت به كل كارگران بيشتر بود. ميزان خطر براي كاركنان بيمارستان حدود 5/1 برابر بيشتر از آن براي تمام كاركنان بود و آن از لحاظ آماري براي همه حالت ها شامل بيماريهاي عفوني و انگلي، عوارض تنفسي، عوارض دستگاه گوارش و ساير عوارض (بيماريهاي گوش، سردرد، اختلالات تناسلي- ادراري، مسائل مرتنبط با تولد بچه، اختلالات بارداري و پس از زايمان و بيماريهاي پوست و سيستم اسكلتي- عضلاني) قابل توجه بود. ميزان خطر آسيب براي كاركنان بيمارستان فقط كمي بيشتر از تمام كاركنان بود.
آسيب و بيماري مشمول غرامت :
بازنگري داده هاي بدست آمده از اداره آمار نيروي انساني (BLS 1983) جهت آسيب و بيماري مشمول غرامت نشان داد كه آسيب هاي اسكلتي- عضلاني (اغلب اظهار جراحت كمر) بي شك عمومي ترين نوع عارضه متشكل از 6/51٪ كل عوارض بودند. همچنين داده هاي جدول 1-1 نشان مي دهد كه بريدگي، پارگي و سوراخ شدگي دلايل موجهي براي تعداد مهمي از طرح ادعاهاي غرامت كاركنان بيمارستان به حساب مي آيد. چون در اين آسيب ها امكان آلودگي با خون و ساير ترشحات بدن وجود دارد، بايستي آنها به دقت كنترل و ثبت شوند. كارفرمايان بايستي مشاوره پزشكي براي كاركناني كه دچار جراحت سوراخ شدگي و امكان تماس با مواد عفوني دارند، تدارك ببينند.
معمولاً آسيب ها و بيماريهاي وارد شده در جدول 1-2 بيشتر در كاركنان بيمارستان گزارش مي شوند، ادعاهاي خسارت آنها با همه كاركنان غيرنظامي مقايسه شدند. افزايش درصد ادعاهاي خسارت كاركنان بيمارستان ناشي از عوارض ذيل است : آسيب هاي اسكلتي- عضلاني، درماتيت، هپاتيت خوني و عفوني، اختلالات رواني، بيماريهاي نامعلوم، بيماريهاي چشم، آنفلوآنزا، عوارض خاص به مراقبت پزشكي و هپاتيت سمي.
جدول 1-1 : ادعاهاي خسارت براي آسيب و بيماري در ميان كاركنان بيمارستان *(SIC 806)
ادعاها
عارضه تعداد G درصد از كل
آسيب هاي اسكلتي- عضلاني 35405 6/51
كوفتگي، له شدگي و كبودي 7635 1/11
بريدگي، پارگي و سوراخ شدگي 7374 8/10
شكستگي 3865 6/5
آسيب هاي چندگانه 1473 1/2
سوختگيهاي حرارتي 1343 2
ساييدگي، خراشيدگي 1275 9/1
بيماريهاي عفوني و انگلي 865 3/1
درماتيت و ساير عوارض پوستي 850 2/1
ساير موارد 8484 4/12
جمع 68569 100
* اقتباس از اطلاعات چاپ شده در سيستم داده هاي تكميلي توسط وزارت كار، اداره آمار نيروي انساني (1983).
G اعداد با اجازه در شرايطي كه نمونه اي از مواردشان آماده نباشد، تعديل مي شوند.
جدول 1-2 : عوارض گزارش شده عموماً در كاركنان بيمارستان *(SIC 806)
براي ادعاي غرامت
كاركنان بيمارستان همه كاركنان غير نظامي
عارضه تعداد G ٪ تعداد G ٪
آسيب هاي اسكلتي- عضلاني 35405 63/51 649685 76/37

بيماريهاي عفوني و انگلي :
نامشخص 35 05/0 142 01/0
كونژكتيويت (ورم ملتحمه چشم) 102 15/0 366 02/0
سل 87 13/0 183 01/0
ساير 641 93/0 2063 12/0
جمع 865 26/1 2754 16/0

درماتيت :
نامشخص 68 1/0 1291 08/0
درماتيت تماسي 407 59/0 9180 53/0
درماتيت حساسيتي 106 15/0 2042 12/0
عفونتهاي پوستي 223 33/0 812 05/0
ساير 22 03/0 402 02/0
عفونتهاي پوستي طبقه بندي نشده در جاي ديگر 24 04/0 191 01/0
جمع 850 24/1 13918 81/0

هپاتيت خوني و عفوني 362 53/0 903 05/0
اختلالات رواني 360 53/0 5775 34/0
عوارض نامعلوم 263 38/0 4880 28/0
بيماريهاي چشم 250 36/0 4805 28/0
آنفلوآنزا 136 2/0 2389 14/0
عوارض خاص به مراقبت پزشكي 114 17/0 295 02/0
هپاتيت سمي 37 05/0 95 01/0

جمع 38642 35/56 685499 85/39
* اقتباس از اطلاعات چاپ شده در سيستم داده هاي تكميلي توسط وزارت كار، اداره آمار نيروي انساني (1983).
G اعداد با اجازه در شرايطي كه نمونه اي از مواردشان آماده نباشد، تعديل مي شوند.
پيشرفت برنامه هاي بهداشت و ايمني شغلي براي كاركنان بيمارستان :
تا اين اواخر مأمورين بهداشت و ايمني بيمارستانها بيشتر براي بيماران گسترش مي يافتند نه كاركنان. طبق معمول مديران و كاركنان بيمارستان، بيمارستانها و مراكز بهداشتي را ايمن تر از ساير محيطهاي كاري در نظر داشتند و اساساً بيماريهاي عفوني و آسيب هاي فيزيكي را بعنوان خطر در محيط بيمارستان قبول داشتند. بنابراين مديران بر درمان بيمار تأكيد كرده و اعتبارات كمي به بهداشت حرفه اي داده اند. عوامل زير بر عدم اهميت به سلامت كاركنان كمك كرده اند :
• به كاركنان بيمارستان بعنوان افراد مجرب بهداشتي كه قادر به حفظ سلامتي خود بدون كمك هستند، نگاه شده است.
• دسترسي به پزشكان بيمارستان براي مشاوره هاي غير رسمي كاربرد واحدهاي بهداشت كار را كم مي كند.
• بيمارستانها در جهت درمان بيماري به جاي حفظ بهداشت هدايت مي شوند.
تلاش اوليه براي محافظت از كاركنان :
اگرچه بيماريهاي عفوني را مانند اكثر مخاطرات بيمارستاني بعنوان اولين خطرات براي بيماران به جاي كاركنان مي شناختند، كاركنان نيز از تلاشهاي اوليه براي محافظت بيماران بر عليه عفونتهاي بيمارستاني بهره مند شدند. براي مثال فلورانس نايتينگل معيارهاي اساسي رعايت اصول بهداشتي از قبيل باز كردن پتجره براي تهويه هوا و بيماران كمتر به ازاي هر تخت را مرسوم كرد و سملوايز جراح اتريشي شستشوي مرتب دستها را در بيش از يك قرن پيش ابداع كرد. مخاطرات جديد با ورود به سال 1900 شروع شد، هنگامي كه پزشكان در حال آزمايش با اشعه X در معرض تشعشع و پرسنل اتاق عمل، مواجه با انفجارات احتمالي و گرفتار گازهاي بيهوشي در طي عمل جراحي بودند. سرانجام اين مخاطرات توجه به خطرات زيادي كه كاركنان بيمارستان با آنها رويارويند را فرا خواند و بيمارستانها شروع به كنترل كاركنانشان براي سل و ساير بيماريهاي عفوني كردند.
توسعه برنامه هاي بهداشت كاركنان :
انجمن پزشكي آمريكا (AMA) و مجمع بيمارستانهاي آمريكا (AHA) بيانيه مشتركي در حمايت از برنامه هاي بهداشت كاركنان بيمارستانها در سال 1958 صادر كردند. به علاوه با تعريف اصول اساسي يك برنامه بهداشتي براي كاركنان بيمارستان، آنها مقرر كردند كه بيمارستانها بايستي براي نمونه به همه مردم با رعايت آموزش بهداشت، پيشگيري دارويي و ايمني كار خدمت كنند (AMA 1958). NIOSH متعاقباً معيارهاي مؤثر در برنامه هاي بهداشت شغلي بيمارستان را توسعه داد (NIOSH 1974 - 1976) (پيوست 2 را ببينيد).
ارزيابي بيمارستاني NIOSH :
NIOSH اولين ارزيابي فراگير برنامه ها و خدمات بهداشتي كاركنان بيمارستان را در سال 1972 به عهده گرفت. پرسشنامه ها به همه بيمارستانهاي داخل كشور فرستاده شدند كه در بيش از 2600 بيمارستان تكميل مي شدند. نتايج نواقص مهمي را در برنامه هاي بهداشت كاركنان اكثر بيمارستانها به ويژه بيمارستانهاي كمتر از 100 تخت نشان داد.
اگرچه 83٪ بيمارستانهاي مورد بررسي حداقل يك آشنايي عمومي از بهداشت و ايمني ابراز كردند، فقط حدو نيمي از بيمارستانها يك برنامه آموزش بهداشت و ايمني منظم داشتند. تنها 35٪ بيمارستانهاي كوچك برنامه هاي بهداشت و ايمني منظم داشتند، در حاليكه 70٪ بيمارستانهاي بزرگ آنها را داشتند.
ساير نواقص با ارزيابي مذكور، كسري برنامه هاي ايمن سازي را براي كنترل بيماريهاي عفوني (فقط 39٪ بيمارستانهاي بررسي شده چنين برنامه هايي داشتند) و نبود آموزش ضمن خدمت در نواحي حياتي (فقط 18٪ بيمارستانهاي مورد بررسي آموزش در 6 قسمت حياتي شناسايي شده را تدارك ديدند) را آشكار كرد.
از زمان ارزيابي NIOSH تعداد و ميزان برنامه هاي بهداشت كاركنان در بيمارستانها و مراكز بهداشتي به سرعت در كل كشور زياد شده اند. هرچند تعداد افراد حرفه اي آموزش ديده محدودند و گرچه برخي بيمارستانها وظايف كميته كنترل عفونت را گسترش داده اند، ديگران كنترل كارها را به واحد ايمني يا ساير پرسنل اداري كه اندكي آموزش ديده اند يا مهارتي در بهداشت و ايمني شغلي دارند، واگذار كرده اند.
برنامه هاي بهداشت كاركنان و كميته هاي بهداشت و ايمني :
تنها 8٪ بيمارستانهاي پاسخگو در ارزيابي NIOSH سال 1972 (NIOSH 1974 - 1976) به همه 9 معيار NIOSH براي برنامه هاي جامع بهداشت بهداشت و ايمني بيمارستان پاسخ دادند(پيوست 2). بيمارستانهاي زيادي تاكنون اقدام به شروع يا بهبود خدمات بهداشتي كاركنان كرده اند:
1- سازمانهاي حرفه اي براي مأمورين ايمني و پرسنل واحد بهداشت كاركنان تشكيل شده اند.
2- تعداد مقالات، كتب و ساير منابع چاپي در مورد بهداشت و ايمني بيمارستان به نحو چشمگيري زياد شده اند.
3- هم اكنون چندين سازمان داوطلب همايش هاي سالانه در مورد بهداشت شغلي براي كاركنان بيمارستان است.
NIOSH يكسري كامل از رهنمودهاي ارزيابي برنامه هاي بهداشت و ايمني شغلي بيمارستانها را در سال 1977 منتشر كرد. پيوست 2 شامل اين رهنمودها است. همچنين Kenyon را براي طراحي عملي يك برنامه كامل بهداشت و ايمني ببينيد.
برخي بيمارستانها كميته هاي مشترك بهداشت و ايمني كارگر و كارفرما را ايجاد كرده اند. اتحاديه هاي كارگري به نمايندگي از كاركنان در ساير بيمارستانها تشكيل كميته هاي بهداشت و ايمني را داده اند كه كمكهاي مهمي با شناسايي مسائل بهداشت و ايمني و با آموزش نيروي كار درباره موضوعات بهداشت و ايمني كرده اند.
وظايف اصلي كميته هاي بهداشت و ايمني بشرح ذيل است:
• بازرسي دائم محلهاي كار براي شناسايي مخاطرات بهداشتي و ايمني
• بازنگري مرتب ميزان حوادث، نتايج اقدامات پيشگيرانه و ديگر داده هاي محل كار مربوطه
• تهيه اطلاعات براي كاركنان در مورد مخاطرات شناسايي شده
• تشكيل كلاسهاي آموزشي
• بررسي جوانب بهداشت و ايمني هنگام طراحي جديد ساختمان يا بازسازي اماكن
• بررسي حوادث
• برپايي برنامه هاي مفرّح (مثل مراسم قدرداني، اعطاي جوايز و شام يا ناهار) براي ترغيب كاركنان به مشاركت در فعاليتهاي بهداشتي و ايمني
كميته هاي بهداشت و ايمني مقتدر و اثر بخش مستلزم حمايت كامل و تعهد مديريت بيمارستان است. وظايف كميته نبايد واگذاري كارهاي شخصي به اعضاء باشد، اما يك بخش هميشگي كارشان پاسخگويي است.
كميته هاي بهداشت و ايمني اتحاديه هاي كارگري نقش مهمي در بيان تك تك نگراني هاي كاركنان، شناسايي مخاطرات بالقوه، آموزش اعضايشان و بهبود شيوه هاي كار داشته اند. براي مثال كميته بهداشت و ايمني اتحاديه اي در شهر نيويورك كه در مورد خطرات مرتبط با دستكاري نمونه هاي آزمايش بيماري عفوني تحقيق مي كرد، خوشه هايي از موارد هپاتيت در ميان پرسنل آزمايشگاه شيمي، واحد مراقبت ويژه و آزمايشگاه گازهاي خون شناسايي كرد. كميته چند بخش مشكل دار را پس از ملاقات با نمايندگان بيمارستان و بررسي مسئله شناسايي كرد. اقدامات ويژه براي تصحيح شيوه هاي كار و اوضاع ناايمن شروع شدند. همچنين كميته هاي بهداشت و ايمني مي توانند به تضمين امنيت در محيطهاي كار بيمارستاني كمك كنند.